Nazwa: Mieczyk KOI

Nazwa łacińska: Xiphophorus helleri Koi

Rząd: Karpieńcokształtne (Cyprinodontiformes)

Rodzina: Piękniczkowate (Poeciliidae)

Pochodzenie: Nie występuje w naturze

Wielkość: 12 cm

Usposobienie: Łagodne

Wielkość akwarium: >120 l

Temperatura wody: 22-28°C

Parametry wody: Średnio twarda, pH 6,5-7,5

Pokarm: Suchy, żywy i mrożony

Charakterystyka:
Mieczyk Koi (Xiphophorus helleri Koi) nie występuje w naturze, jest odmianą hodowlaną Mieczyka Hellera, powstałą z jego formy albinotycznej. Analogicznie do Karpi Koi, do których upodobniono barwę tych mieczyków, dzielę się one na kolejne pododmiany. Do tej pory w sprzedaży pojawiły się trzy pododmiany barwne: Mieczyk Koi Kohaku (biało- czerwone plamy, podobne do Karpi Koi Kohaku), Mieczyk Koi Sanke (biało- czerwono- czarne plamy, podobne do Karpi Koi Sanke), Mieczyk Koi Tricolour (biało- czerwono- żółto- czarne plamy, podobne do Karpi Koi Sanke, z tym, że część dużych plam jest żółta, a nie czerwona) i zapewne nie jest to ostatnie słowo hodowców. Wszystkie pododmiany dostępne są też w formie weloniastej.

Mieczyk Koi dorasta w optymalnych warunkach do 12 cm długości, w zbyt małych akwariach karłowacieje. Samce rozpoznaje się po wydłużonych dolnych promieniach płetwy ogonowej (przypominających miecz) oraz płetwie odbytowej przekształconej w gonopodium. Są tez nieco smuklejsze od samic. Miecz i gonopodium można zauważyć u dojrzałych osobników, młode samce mogą być łatwo pomylone z samicami. U mieczyków zaobserwowano również zjawisko zmiany płci- czasami dojrzałe samice, które kilkakrotnie już posiadały potomstwo, przeistaczają się w płodne samce.

Jest bardzo aktywna i żywiołowa rybą. Wykazuje agresję w stosunku do samców własnego gatunku, dlatego najlepiej trzymać w akwarium tylko jednego samca lub 3-4 samców- w tym drugim przypadku agresja rozkłada się równomiernie. W obu przypadkach większość stada powinny stanowić samice. Zajmuje głównie środkowe partie zbiornika. Może być hodowany z mniejszymi pielęgnicami oraz innymi rybami jajożyworodnymi o podobnych wymaganiach środowiskowych. Decydując się na odmianę weloniastą należy unikać towarzystwa ryb, które mogłyby obgryzać mieczykom płetwy.

Wymagają obsadzonego rozlinnością akwarium z dużą ilością miejsca do pływania. W przypadku hodowania większej ilości samców, konieczne jest zapewnienie kryjówek wśród skał lub korzeni. Są bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia, dlatego wodę należy silnie filtrować i podmieniać co tydzień około 20% objętości. Mile widziane jasne oświetlenie. Zbiornik należy też koniecznie wyposażyć w pokrywę, ponieważ ryby te mają tendencję do wyskakiwania z akwarium. Niektórzy hodowcy wpuszczają mieczyki na lato do oczka wodnego, jednak utrzymanie temperatury powyżej 20°C w naszym klimacie może być nieco problematyczne.

Podobnie jak inne odmiany mieczyków, Mieczyki KOI są w zasadzie wszystkożerne, wymagają jednak zróżnicowanej diety i uważnego karmienia. Chętnie polują na żywe larwy komarów. Można im też podawać żywą lub mrożoną ochotkę, larwy wodzienia oraz dafnie. Nie gardzą również dobrej jakości suchym pokarmem. Konieczne jest zapewnienie mieczykom dostępu do pokarmu roślinnego lub glonów. Zdarza się, że podgryzają rośliny akwariowe.
Młode ryby należy karmić jak najczęściej (nawet kilkanaście razy dziennie, jeśli to możliwe), podając minimalne porcje. Wraz z wiekiem zapotrzebowanie na pokarm maleje, nie należy więc ryb przekarmiać. Dojrzałym samicom można podawać zamrożone i posiekane dżdżownice, co korzystnie wpływa na liczebność narybku. Nie należy karmić mieczyków mięsem zwierząt stałocieplnych, ponieważ powoduje to otłuszczenie narządów wewnętrznych.

Rozmnażanie:
Przy zachowaniu odpowiednich warunków w akwarium, rozmnażanie mieczyków nie powinno sprawiać kłopotów. Mieczyki są rybami żyworodnymi, samice nie składają ikry, lecz rodzą w pełni ukształtowane młode, gotowe do samodzielnego życia. Do tarła zachęca ryby podniesienie temperatury wody o 2-3 stopnie. Poprzedzają je tańce samca wokół wybranej samicy. Zapłodnienie ma charakter wewnętrzny, samiec dokonuje go za pomocą płetwy odbytowej przekształconej w gonopodium. Kotną samicę można poznać po ciemnej lub pomarańczowej plamie w okolicach odbytu. Tuż przed samym porodem dobrze jest umieścić samicę w specjalnym kotniku, dzięki czemu narybek będzie chroniony przed zjedzeniem przez matkę lub starsze osobniki. Ciąża trwa 4–5 tygodni, duża samica rodzi od 70 do nawet 250 młodych w jednym miocie. Narybek pływa po akwarium w poszukiwaniu pożywienia. Maluchom można podawać taki sam pokarm jak dorosłym, tylko podawać bardziej rozdrobniony, małymi porcjami przynajmniej kilka razy dziennie. Młode rosną bardzo nierównomiernie. W tym czasie mogą zostać zjedzone przez dorosłe osobniki, dlatego wskazana jest w akwarium roślinność drobnolistna, która będzie stanowić dla nich schronienie. Należy też zapewnić dobre filtrowanie i napowietrzanie wody, aby uchronić je przed infekcjami bakteryjnymi.

Galeria