Nazwa: Naskalnik Dickfelda

Nazwa łacińska: Julidochromis dickfeldi

Rząd: Okoniokształtne (Perciformes)

Rodzina: Pielęgnicowate (Cichlidae)

Pochodzenie: Afryka

Wielkość: 10 cm

Usposobienie: Średnio agresywne, terytorialne

Wielkość akwarium: >100 l

Temperatura wody: 22-27 °C

Parametry wody: Średnio twarda do twardej, pH 8,0-9,0

Pokarm: Żywy, mrożony, suchy

Charakterystyka:
Naskalnik Dickfelda (Julidochromis dickfeldi) jest endemicznym gatunkiem jeziora Tanganika. Jego siedliskiem jest skalny litoral w południowo-zachodniej części zbiornika. Ma silnie wydłużony, walcowaty kształt ciała. Wysoka płetwa grzbietowa ciągnie się niemal przez całą długość ryby. Płetw ogonowa zaokrąglone. Całe ciało jest koloru szaro- beżowego, nieco jaśniejsze na brzuchu. Wzdłuż ciągną się charakterystyczne trzy czarne pasy. Płetwy są szare lub szaro- niebieskie z intensywnie niebieską obwódką. Bywa mylony z Naskalnikiem kędzierzawym ( Julidochromis ornatus), od którego odróżnia go brak czarnej plamki na płetwie ogonowej. W porównaniu do innych Julidochromis ma ostrzej zakończony otwór gębowy. Dymorfizm płciowy słabo zaznaczony. Samce są nieco smuklejsze i większe od samic.

Jest dość łagodną, lecz silnie terytorialną rybą, dlatego najlepiej trzymać jedną parę tego gatunku. Terytorializm obejmuje też inne gatunki naskalników. Raz obrane terytoria, rzadko są przez nie opuszczane. W stosunku do innych ryb zazwyczaj obojętny, jednak w czasie tarła mogą zdarzyć się przypadki przeganiania. Z powodzeniem może być trzymany z innymi gatunkami małych i średnich pielęgnic z Tanganiki o podobnych wymaganiach. Naskalniki Dickfelda tworzą wielopokoleniowe społeczności- dorosłe dzieci żyją zgodnie na jednym terytorium wraz z rodzicami. Zamieszkują głównie denne i środkowe części zbiornika. Charakteryzują się specyficznym sposobem pływania, zawsze równolegle do powierzchni. Często zastygają w bezruchu schowane w pionowych szczelinach skalnych, wyglądają wtedy jak przyklejone do ściany.

Naskalnik Dickfelda wymaga skalistego wystroju akwarium z wieloma szczelinami, zapewniającymi schronienie. Nie należy jednak przesadzać, ponieważ zbyt wiele kryjówek może spowodować, że ryby w ogóle nie będą ich opuszczać. Wystrój nie powinien być zbyt często zmieniany, ponieważ naskalnik bardzo źle to znosi, co może się zakończyć nawet porzuceniem partnera. Poza kamieniami czy kawałkami skały, możne posadzić również w akwarium mało wymagające rośliny, najlepiej w rogach zbiornika, gdzie nie będą obgryzane przez ryby. Oświetlenie nie powinno być zbyt intensywne. Dno najlepiej wysypać ciemnym piaskiem lub drobnym żwirem.

Podstawę diety powinien stanowić żywy lub mrożony pokarm mięsny: larwy komarów, dafnia, kryl i artemia. Bardzo chętnie zjadają też ślimaki. Od czasu do czasu powinny tez dostawać pokarm roślinny np. gotowany szpinak lub tabletki ze spiruliną. Zazwyczaj bez oporów akceptują też sztuczne pokarmy w postaci granulek, jednak nie powinny one stanowić podstawy wyżywienia.

Rozmnażanie:
Rozmnażanie w warunkach akwariowych jest możliwe, jednak wymaga sporo cierpliwości. Naskalniki Dickfelda są monogamiczne i dobierają się w pary na całe życia, a po śmierci jednego z partnerów często żyją w pojedynkę. Dojrzałość płciowa osiągają, gdy dorosną do 5-6 cm. Istotną i znaczącą rolę odgrywa dobór zgodnej pary. Najlepiej wpuścić kilka młodych ryb do zbiornika, aby z czasem same wybrały sobie partnerów. Dobraną parę trzeba jak najszybciej odłowić, ponieważ zacznie być agresywna w stosunku do reszty. Zaloty są dość charakterystyczne, samiec podszczypuje i gania samiczkę. Tarło może odbywać się w odstępach 3 – 5 tygodni. Samica jest w stanie złożyć jednorazowo od 15 do 35 ziarenek ikry. Samo tarło trwa kilkadziesiąt minut. Najpierw samica czyści wybraną kryjówkę, a następnie na jest sklepieniu składa jajeczka. Potem samiec zapładnia złożoną ikrę poprzez energiczne ocieranie się o nią brodawkami płciowymi. Po tarle samiczka odpływa, natomiast samiec czujnie jej strzeże aż do kilku dni po wykluciu. Larwy wylęgają się po około czterech dniach, a po siedmiu narybek zaczyna pływać w pobliżu miejsca wylęgu. Maluchy należy karmić drobno zmielonymi płatkami lub larwami solowca.

Galeria