Nazwa: Badis bengalski

Nazwa łacińska: Dario dario

Rząd: Okoniokształtne (Perciformes)

Rodzina: Badisowate (Badidae)

Pochodzenie: Azja

Wielkość: 1,2- 2 cm

Usposobienie: Łagodne

Wielkość akwarium: >40

Temperatura wody: 21-26 °C

Parametry wody: miękka do średnio twardej, pH 6,5-7,5

Pokarm: Suchy, żywy i mrożony (drobny i bardzo drobny)

Charakterystyka:
Badis bengalski (Dario dario) jest jedną z najmniejszych ryb hodowanych w akwariach. Naturalne występowanie gatunku ogranicza się do dorzecza Brahamaputry na terenie zachodniego Bengalu, Bhutanu i Indii. Zamieszkuje niewielkie strumienie o umiarkowanym nurcie, piaszczystym lub żwirowym podłożu i bogatej roślinności wodnej.

Samce mogą dorastać do 3 cm długości, choć zazwyczaj są o centymetr mniejsze. Samice mają długość 1,2- 1,5 cm. Ciało jest drobne o wrzecionowatej sylwetce. Płetwa grzbietowa ciągnie się od wysokości krawędzi pokryw skrzelowych niemal do płetwy ogonowej. Płetwa ogonowa jest zaokrąglona. W ubarwieniu samców dominuje intensywna czerwień, czasem wpadająca w rdzawy kolor, która obejmuje całe ciało łącznie z płetwami. Na bokach samca występuje 7 poprzecznych opalizujących błękitnych pasów. Ten sam błękit można zauważyć na zewnętrznej krawędzi płetwy grzbietowej, krawędzi płetwy ogonowej oraz pierwszych promieniach płetw piersiowych.

Dymorfizm płciowy jest bardzo wyraźny. Samice są nie tylko znacznie mniejsze od samców, są też zupełnie inaczej ubarwione. Ich ciała są srebrzystoszare z niemal przejrzystymi płetwami. Czasem na ich bokach można zauważyć niewyraźne jaśniejsze i ciemniejsze pręgi ułożone jak u samców.
Badisy są łagodnymi i raczej mało aktywnymi rybami. Przebywają głównie w środkowej i dennej części zbiornika. Mało pływają, ale w sytuacji zagrożenia potrafią przemieszczać się błyskawicznie. Nie zaleca się trzymania ich z dużymi i bardzo aktywnymi gatunkami, ponieważ dość łatwo dają się zastraszyć i zdominować. Z tego powodu najlepszym wyborem będzie akwarium gatunkowe lub towarzystwo innych spokojnych ryb o podobnych rozmiarach. Dojrzałe samce są bardzo terytorialne i mogą być wobec siebie agresywne, więc w niewielkim akwarium najlepiej trzymać grupę składająca się z samca oraz 2-3 samic. W większym zbiorniku można pokusić się o hodowlę kilku samców, jednak akwarium należy urządzić w taki sposób, aby wyznaczyć wyraźne granice rewirów o powierzchni około 30 cm2.

Dla pary lub małej grupy haremowej wystarczy zbiornik o pojemności 40 litrów. Najlepsze będzie podłoże z piasku lub drobnego żwiru. Akwarium powinno być obficie obsadzone roślinnością, mile widziana także rośliny pływające. Konieczne jest zapewnienie licznych kryjówek w postaci grot, korzeni, gałęzi i suchych liści. Oświetlenie powinno być niezbyt ostre, rozproszone. Badisy są bardzo wrażliwe na jakość wody, dlatego należy pamiętać o systematycznych podmianach i zastosować wydajny filtr, który w ciągu godziny przefiltruje całą objętość zbiornika 2-3 razy.
W naturalnych warunkach przedstawiciele tego gatunku żywią się niewielkimi skorupiakami i larwami owadów. W akwarium można je karmić drobnymi żywymi lub mrożonymi pokarmami, takimi jak: artemie, dafnie, cyklopy czy micro nicienie. Dieta powinna być jak najbardziej urozmaicona. Zazwyczaj odmawiają przyjmowania suchych pokarmów, zdarza się również, że nie od razu jedzą mrożonki. Nie należy im podawać zbyt często pokarmów wysokobiałkowych, takich jak rureczniki czy ochotka, ponieważ gatunek ten ma predyspozycję do otyłości.

Rozmnażanie:
Badisy bengalskie dość chętnie się rozmnażają zarówno w parach, jak i w grupach haremowych. Można je zachęcić do zalotów przez podniesienie temperatury wody i zwiększenie ilości żywego pokarmu. W akwarium należy umieścić mech jawajski i duże ilości drobnej roślinności pływającej.
Gotowy do tarła samiec staje się intensywniej wybarwiony i zaczyna przejawiać silny terytorializm. Jednocześnie zaczyna gonić za upatrzoną partnerką, próbując „zaprosić” ją do swojego rewiru. Takie zaloty mogą trwać kilka dni. Podczas aktu, który trwa zaledwie kilkanaście sekund, samiec obejmuje samicę płetwami. Samica składa jednorazowo od 50 do 80 jaj, które natychmiast są zapładniane przez partnera, a następnie rozrzucane wśród roślinności. Po tarle samica jest przepędzana, a samiec z jeszcze większą zaciętością pilnuje rewiru. W tym czasie może wykazywać agresje w stosunku do wszystkich ryb, łącznie z samicami własnego gatunku.
Wylęg następuje po 2-3 dniach. Początkowo larwy kryją się wśród roślinności i trudno je wypatrzeć. W tym czasie nie wymagają dokarmiania. Po około tygodniu od wylęgu można zauważyć niewybarwiony narybek pływający wśród roślin. Młode można karmić pierwotniakami i stopniowo przechodzić na „dorosły” pokarm.

Galeria