Krewetki i ślimaki akwariowe

Zapraszamy do drugiej części artykułu opisującego zwierzęta akwariowe zamieszkujące nasze zbiorniki.

Krewetki
Krewetkaria w ostatnich latach stały się szalenie modne. Te małe skorupiaki podbijają serca swoim oryginalnym wyglądem i ciekawymi zwyczajami. Swoja popularność zawdzięczają również niewielkim wymaganiom przestrzennym. Już w 10-litrowym akwarium można hodować kilka sztuk.
Większość gatunków najlepiej czuje się w wodzie o temperaturze od 20 do 25 stopni, choć są gatunki (np. krewetki filtrujące), które wymagają wyższej temperatury. Woda w zbiorniku powinna być krystalicznie czysta i dobrze napowietrzona, ponieważ są one bardzo wrażliwe na wszelkiego rodzaju zanieczyszczenia, a szczególnie azotany, fosforany i metale ciężkie.
Skorupiaki te nie lubią zbyt silnego oświetlenia, dobrze za to czują się w zbiornikach z dużą ilością roślin i kryjówek, dzięki czemu mają się gdzie schronić w czasie linienia.

Żywienie krewetek jest mało problematyczne, ponieważ zjadają one glony z akwarium, chętnie też spożywają suszone liście, szpinak oraz jarmuż. W sklepach zoologicznych dostępne są także specjalne karmy.
Jeżeli chcemy hodować krewetki w akwarium ogólnym, należy dobierać im towarzystwo raczej małych ryb, ponieważ te większe mogą zrobić sobie z nich przekąskę. Są stworzeniami stadnymi, dlatego zakładając hodowlę, warto od razu kupić kilka do kilkunastu sztuk.
Istnieje bardzo wiele gatunków i odmian krewetek słodkowodnych, ciągle też hodowane i odkrywane są nowe. Zazwyczaj nie posiadają polskich nazw, a i anglojęzyczne bywają często mylone, dlatego kupując krewetki warto posługiwać się nazwami łacińskimi, żeby mieć pewność o który dokładnie gatunek chodzi. Szczególnie dotyczy to krewetek karłowatych, których systematyka jest bardzo skomplikowana, wśród hodowców zaś często toczą się spory, co jest gatunkiem a co odmianą krewetki do akwarium. W akwariach najczęściej można spotkać właśnie krewetki karłowate oraz krewetki filtrujące.

Najpopularniejsze gatunki to:

Atya Gabonesis
W Polsce sprzedawana często pod nazwami Krewetka gabońska lub Krewetka filtrująca niebieska. Krewetka to osiąga rozmiar od 10 do 15 cm i jest jedną z większych krewetek akwariowych. Poza dość pokaźnymi rozmiarami charakterystycznymi cechami są: intensywnie błękitny kolor oraz ciemne „brodawki” na przednich odnóżach, szczególnie dobrze widoczne u samców. Krewetka ta jest bardzo łagodna i świetnie nadaje się do akwarium towarzyskiego. Nie atakuje ryb, a i one zostawiają w spokoju tego „kolosa”. Wymaga czystej wody o temperaturze 24-28 stopni Celsjusza. W optymalnych warunkach żyje około 5 lat.

Atyopis Mulucensis
Znana w Polsce jako Krewetka filtrująca. Osiąga rozmiary od 5 do 10 cm. Jest brązowa z jaśniejszym paskiem wzdłuż grzbietu. To krewetka bardzo spokojna, która źle znosi agresywne towarzystwo. Wymaga wody o temperaturze 24-30 stopni Celsjusza. Wyjątkowo długowieczna- potrafi dożyć nawet do 12 lat.

fot: Krewetka filtrująca

Cardina Japonica
Największa z karłowatych krewetek znana pod nazwą Krewetka japońska, Krewetka Amano lub po prostu Amano. Osiąga długość 4 cm. Jej ciało jest szkliste z ciemną linią biegnąca wzdłuż grzbietu oraz drobnymi plamkami po bokach. Krewetka ta nie jest szczególnie wymagająca, dlatego poleca się ją początkującym hodowcom. Temperatura wody nie powinna przekraczać 25 stopni Celsjusza. Jest bardzo towarzyska i uważana za bardzo skutecznego „zjadacza” glonów. Jak wszystkie krewetki karłowate, żyje około 3 lat.

Cardina cf. babaulti
Znana jako Rainbow. Spotyka się krewetki w wielu kolorach (zielone, niebieskawe, czarne, brązowe i beżowe), które jedni uważają za odmiany, inny natomiast za przejaw przystosowania do otoczenia krewetki, która w naturze ma kolor zielony. Dorosły osobnik ma wielkość od 2,5 do 3,5 cm. Wymaga temperatury wody w zakresie od 20 do 25 stopni Celsjusza. Jest spokojna, nie powinna być łączona z dużymi rybami i agresywnymi krewetkami.

Cardina graciliostris
Sprzedawana pod nazwami Red Nose, Pinokio, Rudolph Red Nose, Rhino.
Należy do krewetek karłowatych. Jest przejrzysta z czerwonymi liniami wzdłuż boków. Cechą charakterystyczną jest bardzo długie rostrum, najczęściej intensywnie czerwone (stąd nazwy). Ma wielkość około 3,5 cm. Wymaga wody o temperaturze około 25 stopni Celsjusza. Jest bardzo towarzyska i można ją łączyć z innymi krewetkami.

Cardina cf. cantonensis
Jedna z ładniejszych karłowatych krewetek akwariowych. Sprzedawana w bardzo wielu odmianach w zależności od rozmieszczenia plam barwnych. Najpopularniejsze to Crystal Red (naprzemienne białe i czerwone pasy), Bienne (naprzemienne białe i czarne pasy) Blue Tiger (niebieska w brązowe poprzeczne prążki) oraz bardzo wiele innych. Czasami odmiany te opisuje się i sprzedaje jako odrębne gatunki. Krewetki te osiągają wielkość od 2,5 do 3,5 cm. Wymagają temperatury wody 20 do 25 stopni Celsjusza. Jest towarzyska. Poszczególne odmiany tego gatunku nie powinny być trzymane razem oraz z gatunkiem Hummel ze względu na możliwość krzyżowania.

Cardina cf. breviata
Znana również jako Krewetka Hummel. Często mylona z Cardina cf. cantonensis Bienne, ponieważ podobnie jak ona ubarwiona jest w czarno- białe pasy. Osiąga wielkość od 2 do 2,5 cm. Wymaga wody o temperaturze od 20 do 25 stopni Celsjusza. Jest bardzo towarzyska. Nie powinna być trzymana razem z Cardina cf. cantonensis ze względu na możliwość krzyżowania.

Neocardinia heteropoda
Karłowata krewetka występująca w wielu odmianach, takich jak Orange (intensywnie pomarańczowa), Chocolate Sukura (brązowa), Sukura (intensywnie czerwona), White Pearl (szklista biała) oraz wiele innych. Osiąga wielkość od 2,5 do 3,5 cm. Wymaga wody o temperaturze od 20 do 25 stopni. Poszczególne odmiany mogą krzyżować się między sobą.

Macrobrachium assamense
Krewetka długoramienna, osiągająca wielkość od 6 do 8 cm. Jest przeźroczysta z ciemnym marmurkowym wzorem. Charakterystyczną cechą są stosunkowo duże szczypce w kolorze pomarańczowym lub czerwonym. Wymaga bardzo dobrze natlenionej wody o temperaturze od 20 do 30 stopni. Krewetka jest agresywna i bardzo terytorialna. Może toczyć walki oraz atakować inne gatunki krewetek, a nawet małe ryby.

Ślimaki
Ślimaki akwariowe przez jednych są lubiane, przez innych bezlitośnie tępione. Ich obecność w akwariach może przynieść wiele pożytku, lecz również spowodować szkody. Te zwierzęta akwariowe z jednej strony doskonale dbają o czystość zbiornika, z drugiej podjadają rośliny a często także ikrę, do tego dość szybko się rozmnażają, mogąc spowodować prawdziwą plagę.
Jeśli zdecydujemy się na hodowanie ślimaków, nie należy umieszczać ich w akwarium z drapieżnymi rybami, rakami oraz krabami, gdyż szybko zostaną zjedzone.
Ślimaki żywią się właściwie same i nie wymagają dodatkowego dokarmiania. Chętnie zjedzą rybie zwłoki, resztki pokarmu dla ryb oraz glony. Nie lubią wody miękkiej i kwaśnej, poza tym nie są wybredne jeśli chodzi o warunki.

Najczęściej hodowane gatunki to:

Ampularia
Duży egzotyczny ślimak występujący w dwóch odmianach kolorystycznych: żółtej i brązowej. Ostatnio jedna dużą popularnością wśród akwarystów cieszy się trzecia odmiana Ampularii – Ampularia niebieska. Nie rozmnaża się tak intensywnie jak mniejsze ślimaki. Czasami pogryza delikatniejsze rośliny, jednak ogólnie jest mało kłopotliwy. Potrafi opuścić akwarium, dlatego powinno być one szczelnie przykryte.

fot: Ślimak Ampularia

„Świderek”
Ma charakterystyczną spiczastą muszlę w kolorze oliwkowym z zygzakowatymi wzorami. Toleruje szeroki zakres temperatur od 18 do 30 stopni Celsjusza. W odróżnieniu do innych ślimaków żeruje na dnie, jedynie w nocy wychodząc na szyby. Jeżeli dzieje się to w ciągu dnia, może świadczyć o słabym natlenieniu wody. W sprzyjających warunkach mnoży się bardzo szybko, dlatego warto trzymać je razem z „Krwawą Heleną”- ślimakiem, który jest ich naturalnym wrogiem.

„Krwawa Helena”
Ślimak ten, jako jedyny nie zjada glonów, tylko inne ślimaki, szczególnie zatoczki i świderki. Jeśli w akwarium brakuje ślimaków, powinien być dokarmiany pokarmem o dużej zawartości białka. Ma piękną spiczastą muszlę w kremowe i czarne paski. Wymaga temperatury od 22 stopni Celsjusza wzwyż. Nie rozmnaża się nadmiernie.

Zatoczek
Istnieje wiele gatunków zatoczka, różniących się ubarwieniem. W akwariach najczęściej spotkać można zatoczka rogowego, zatoczka czerwonego, zatoczka różowego i zatoczka pospolitego. Wszystkie gatunki mają błyszcząca muszlę o 5-6 skrętach. Dość swobodnie poruszają się po całym zbiorniku. Żywią się glonami i padliną. Dość szybko się namnażają i potrafią w krótkim czasie zdominować akwarium.

Military Helmet
Nazwany tak ze względu na czarno-zieloną muszlę, przypominającą wojskowy hełm. Bardzo dobrze usuwa glony z akwarium. Może mieszkać w akwarium z dużymi i agresywnymi rybami ponieważ nie rzuca się w oczy, poza tym dość szybko chowa się w swojej „pancernej” muszli wyposażonej w wieczko. Potrafi również bardzo mocno przyssać się do szyby.

Żyworódka
Ślimak powszechnie występujący w krajowych zbiornikach wodnych. Ma stożkowatą, brązowozieloną muszlę z ostro zakończonym szczytem i ciemniejszymi paskami. Może być hodowana w akwarium razem z rybami, ponieważ dobrze się maskuje i szybko chowa do muszli. Nie rozmnaża się nadmiernie.

Małże
Małże rzadko są hodowane przez krajowych akwarystów, choć mogą stanowić znakomite urozmaicenie akwarium. Ze względu na niewielką dynamikę często też traktowane są bardziej jak element wystroju niż zwierze, któremu należy zapewnić odpowiednie warunki. W akwariach mogą być hodowane zarówno gatunki krajowe, jak i egzotyczne, niektóre wspólnie z rybami, innym lepiej zapewnić odrębny zbiornik. Raczej nie powinno się trzymać małży razem z rybami dennymi, które będą je drażnić. Ponadto larwy niektórych małży pasożytują na rybach i mogą spowodować poważne szkody. Niewskazane jest też towarzystwo ślimaka Krwawa Helena, który może upolować małe małże a większe mogą przytrzasnąć i uszkodzić mu trąbkę. Małże doskonale odnajdą się natomiast w akwarium roślinnym, ponieważ nie zjadają roślin (mogą je co najwyżej wykopać) oraz w krewetkarium.
Żywią się filtrując wodę z drobin, przy bardzo czystej wodzie mogą głodować. Można je dokarmiać pokarmem pyłowym dla młodych krewetek. Woda powinna być dobrze natlenione, przeżywają w temperaturze pomiędzy 18 a 30 stopni Celsjusza.
Małże najlepiej kupować w sklepach zoologicznych, te pozyskane z naturalnych zbiorników często są nosicielami groźnych chorób.

W akwarium słodkowodnym najlepiej sprawdzą się dwa gatunki:

Małża żółta
Najbardziej polecana do akwarium, ponieważ mało kopie i nie pasożytuje na rybach. Osiąga wielkość około 2 cm. Ma piękny, intensywnie żółty kolor muszli, dzięki czemu stanowi wspaniałą dekorację zbiornika.

Racicznica zmienna
Prowadzi osiadły tryb życia i nie kopie, dlatego jest doskonała do akwariów roślinnych. Ma trójkątną muszlę w białe i brązowe pręgi. Osiąga wielkość od 2 do 4 cm. Jest niezwykle odporna na wahania temperatury i zanieczyszczenie wody.

Żaby
W warunkach akwariowych można również hodować żaby. Choć większość z nich wymaga terrarium, są tez gatunki żab wodnych, które świetnie odnajdą się w akwarium słodkowodnym.
Żaby wymagają akwarium o dość dużym dnie i głębokości wody nie przekraczającej 30 cm, tak, aby mogły łatwo wypływać na powierzchnię w celu zaczerpnięcia powietrza. Najlepiej czują się w wodzie o temperaturze powyżej 20 stopni Celsjusza.
Zarówno dorosłe osobniki, jak i kijanki są drapieżne i mięsożerne. Chętnie jedzą żywe i mrożone larwy, narybek oraz krewetki. Z tego też powodu raczej nie należy umieszczać ich w akwarium z rybami i innymi stworzeniami wodnymi, ponieważ te mniejsze mogą być przez nie zjedzone. Natomiast duże, drapieżne ryby mogą być zagrożeniem dla żab.

W akwariach spotyka się głównie dwa gatunki:

Żaba szponiasta (Platana szponiasta)
Płaz osiągający rozmiary od 8 do 15 cm. Jej górna część ma kolor brązowy z szarozielonymi plamami, spód żaby natomiast jest biały. Żaby szponiaste nie mają języka, dlatego podczas jedzenia pomagają sobie przednimi łapami. Delikatniejsze rośliny wodne mogą zostać przez nią zniszczone.

Karlik szponiasty (Żaba szponiasta karłowata)
Żaba to dorasta do wielkości od 3 do 3,5 cm. Charakteryzuje się szaro- brązowym ubarwieniem z ciemniejszymi plamkami. Skóra pokryta jest niewielkimi brodawkami. Ze względu na niewielki rozmiar może być hodowana z niektórymi rybami i większymi krewetkami, jednak stanowi zagrożenie dla narybku oraz krewetek karłowatych.

Inne płazy
Oprócz opisany wcześniej żab w akwariach domowych można hodować również bardziej egzotyczne gatunki.

Aksolotl meksykański (Ambystoma meksykańska, Salamandra meksykańska)
Bardzo ciekawy endemiczny gatunek płaza. Aksolotle osiągają długość od 15 do 30 cm. Maja krępe ciała z długim, spłaszczonym ogonem. Na grzbiecie, od karku do końca ogona ciągnie się gładki grzebień. Ma szeroką głowę, na końcu której znajdują się trzy pary zewnętrznych skrzeli. Jego niewielkie, ciemne oczy pozbawione są powiek. W naturze maja kolory od czarnego do popielatego z marmurkowym wzorem, w hodowli dostępne są różne odmiany wśród których najpopularniejsza jest odmiana albinotyczna, czyli białe aksolotle z intensywnie różowymi skrzelami. Nieco mniej popularne, a bardzo atrakcyjne odmiany hodowlane to:
– tzw. „harlequiny”, czyli osobniki albinotyczne o wyraźnym metalicznym połysku i kolorowej „masce” na pysku
– osobniki aksantyczne, czyli nie posiadające żadnej barwy, niemal przezroczyste
– odmiana o barwie miedziano- pomarańczowej
Salamandry meksykańskie mają niesamowitą zdolność regeneracji utraconych części ciała, przy czym dotyczy to nie tylko kończyn, lecz także fragmentów ważnych narządów, takich jak skrzela czy serce.

Płazy te wymagają akwarium o dość dużych rozmiarach, przyjmuje się zbiornik 100x40x60 cm na 4 osobniki. Akwarium nie powinno być do końca napełnione wodą, ponieważ spłoszony płaz mógłby wyskoczyć. Ważne jest zapewnienie niskiej temperatury- stworzenie to wymaga wody pomiędzy 16 a 22 stopni Celsjusza. Bez problemu znoszą również spadek temperatury poniżej 10 stopni, jednak temperatura powyżej 24 stopni jest dla nich niebezpieczna. Najlepiej czują się w twardej wodzie , optymalne pH to 7,0 do 7, 5, choć dobrze znoszą wahania pomiędzy 6,5 a 8,0. W wodzie zbyt miękkiej aksolotle tracą ubarwienie. Akwarium najlepiej wysypać drobnym piaskiem, zbyt gruby żwir lub kamienie mogą zostać połknięte i doprowadzić do zatkania jelita. Dobrze jest obsadzić zbiornik roślinami, które będą stanowiły kryjówki i zacieniały zbiornik. Ewentualne dekoracje powinny być większe niż głowa salamandry, żeby nie zostały zjedzone. Zwierzę to prowadzi nocny tryb życia, a w ciągu dnia raczej się ukrywa. Oświetlenie powinno więc być minimalne.

Aksolotl jest drapieżnikiem, dlatego nie powinno się ich trzymać z innymi wodnymi stworzeniami, chyba, że z założeniem, że będą one stanowiły pożywienie dla płazów. Poza żywymi rybami aksolotle można karmić owadami, dżdżownicami oraz sporadycznie surowym mięsem. Dorosłe osobniki należy karmić co drugi dzień do syta, młode 1-2 razy dziennie. Niezjedzone resztki pokarmu trzeba usunąć po posiłku, aby nie były przyczyną zatruć, gdy się popsują. Młode osobniki mogą przejawiać skłonności kanibalistyczne, dlatego nie można trzymać razem zwierząt bardzo różniących się rozmiarami (większy może zjeść mniejszego).

W optymalnych warunkach aksolotle żyją kilkanaście lat. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 1 roku. Samca od samicy odróżniamy po budowie kloaki, u samców jest ona większa, i delikatnie wystaje, podczas gdy u samic jest mniejsza i płaska. Rozmnażanie w niewoli może być stymulowane przez cały rok, choć najskuteczniejsze jest po rozdzieleniu i zimowaniu zwierząt. Gody są dość gwałtowne. Po kilku dniach samica składa wśród roślin kłęby jaj, podobne do żabiego skrzeku. Młode wykluwają się po około 2 tygodniach i mają wielkość kilku milimetrów. Maluchy mają po dwie pary skrzeli i pozbawione są odnóży, które wyrastają w kolejnych tygodniach. Młode najlepiej hodować w osobnym zbiorniku w 40% roztworze Holtfreter’a. Są bardzo żarłoczne i należy je obficie karmić, żeby nie zaczęły zjadać się nawzajem.

Ponieważ jest to gatunek wymierający, jest objęty ustawa o rejestracji gatunków. Dlatego kupując aksolotla należy żądać certyfikatu, że został urodzony w niewoli a następnie zarejestrować go w Powiatowym wydziale Ochrony Środowiska.

Odmieniec amerykański
Niezwykły płaz ogoniasty, osiągający wielkość od 30 do 40 cm. Dojrzałe osobniki maja ubarwienie brązowe lub czarne, niekiedy również niebieskawe upstrzone licznymi plamkami. Młode są bardziej jaskrawo ubarwione z wzorem składającym się z pasków wzdłuż grzbietu.
Odmieniec wymaga akwarium o znacznej powierzchni z licznymi kryjówkami. Temperatura nie może przekraczać 22 stopni Celsjusza.
Płazy te żywią się wszelkimi bezkręgowcami, rybami i ich ikrą oraz innymi płazami.
Są aktywne głównie w nocy, w czasie dnia zazwyczaj przebywają bez ruchu w jednym miejscu.
Podobnie jak aksolotl, odmieniec jest zwierzęciem chronionym, dlatego należy kupować tylko osobniki posiadające certyfikat urodzenia w niewoli, a każdy nabyty egzemplarz zarejestrować.

Topik
To jedyny rodzimy pająk, który przystosował się do życia w wodzie. Jest wynalazcą dzwony nurkowego budowanego z pajęczyny, któremu poświęca wiele czasu. Topik jest bardzo ciekawym obiektem obserwacji, jednak może być groźny dla narybku, dlatego lepiej przeznaczyć dla niego oddzielny zbiornik. Wymaga czystej, niezbyt ciepłej wody oraz roślin, do których będzie mógł przymocować swój „domek”. Żywi się larwami owadów, małymi skorupiakami oraz narybkiem. Zbiornik z topikiem należy zabezpieczyć pokrywą, żeby uniemożliwić mu ucieczkę.

Pierwsza część artykułu dostępna jest pod adresem:
http://podwodnekrolestwo.pl/zwierzeta-akwariowe/