Nazwa: Pirania Natterera, Pirania czerwona

Nazwa łacińska: Pygocentrus nattereri

Rząd: Kąsaczokształtne (Characiformes)

Rodzina: Piraniowate (Serrasalmidae)

Pochodzenie: Ameryka Południowa

Wielkość: 25- 35 cm

Usposobienie: Agresywne

Wielkość akwarium: >400 l

Temperatura wody: 24 - 26°C

Parametry wody: Bardzo miękka do średnio twardej, pH 5,5- 7,0

Pokarm: Żywy i mrożony

Charakterystyka:
Pirania Natterera (Pirania czerwona, Pygocentrus nattereri) jest rybą występującą dość pospolicie w dorzeczach Amazonki, Parany, Essequibo, rzeki Urugwaj oraz w rzekach północno-wschodnich wybrzeży Brazylii. Zamieszkuje większość siedlisk typowych dla terenu jej występowania , w tym w główne kanały rzeczne, mniejsze dopływy, starorzeczach, jeziora zalewowe oraz sztuczne zbiorniki wodne, utworzone przez zapory. Uważana jest za najbardziej agresywna i niebezpieczną piranię. Nawet pojedyncze osobniki mogą stanowić zagrożenie dla ludzi ze względu na możliwość dotkliwego pogryzienia. W naturalnym środowisku występowania poławiana jest jako ryba konsumpcyjna, często hodowana jest również w akwariach.

Posiada wysokie, silnie spłaszczone bocznie ciało o dużej głowie z tępo ściętym pyskiem. Ma masywne policzki oraz mięsiste, grube wargi, zasłaniające ostre, trójkątne zęby osadzone przeciwlegle na obu szczękach. Ubarwienie może być różne w zależności od obszaru występowania ryby- zazwyczaj ciemnoszare z rdzawoczerwonym brzuchem. Całe ciało pokryte drobnymi, połyskującymi punkcikami, sprawiającymi, że ryba wygląda w świetle, jakby było posypana brokatem. Płetwa grzbietowa i ogonowa są czarne lub ciemnoszare, czasem z jaśniejszymi paskami przy krawędziach. Płetwa odbytowa oraz płetwy piersiowe- zazwyczaj pomarańczowe lub rdzawoczerwone. Płeć bardzo trudna do odróżnienia. Samce są nieco mniejsze i smuklejsze od samic.
Piranie są rybami tworzącymi w naturze stada składające się z 20-30 osobników. W akwarium zaleca się trzymanie minimum 4 sztuk. Ze względu na drapieżność i agresywne usposobienie nie nadają się do akwarium towarzyskiego. Pomimo agresywnej natury ryby te są dość płochliwe i bojaźliwe. Głodne mogą atakować się nawzajem. Przebywają przeważnie w środkowej części zbiornika. Młode osobniki są aktywne w ciągu całego dnia, dorosłe- głównie rano i o zmierzchu.

Dorosłe piranie wymagają akwarium o pojemności 400- 500 l, młode można trzymać już w 200 litrach, pamiętając jednak o konieczności późniejszego przeniesienia. Wymagają dużo miejsca do pływania oraz licznych kryjówek. Z tego powodu akwarium powinno być dość mocno obsadzone po bokach lub z tyłu, z pozostawieniem wolnej przestrzeni pośrodku. Mile widziane również dekoracje z korzeni i kawałków drewna. Dno najlepiej wysypać piaskiem. Oświetlenie powinno być dość skąpe, ponieważ ostre światło sprawi, że ryby będą większość czasu spędzały w ukryciu. Produkują dużo odpadów, dlatego konieczna jest nadfiltracja oraz cotygodnioe podmiany 30 – 50% wody. Podczas prac konserwacyjnych oraz odławiania ryb należy być bardzo ostrożnym.

Podstawę diety powinny stanowić żywe ryby i bezkręgowce wodne. W akwarium można im podawać również filety rybne, krewetki, małże lub dżdżownice. Mięso ptaków lub ssaków można podawać jedynie sporadycznie, ponieważ powodują one otłuszczenie narządów wewnętrznych. Od czasu do czasu warto też zapewnić rybom niewielkie ilości pokarmu roślinnego, takiego jak gotowany szpinak czy sałata. Małe Piranie należy karmić codziennie, osobniki po przekroczeniu około 15 cm długości tylko 2-3 razy w tygodniu, lecz koniecznie obficie. Wśród głodnych pirani może występować kanibalizm.

Rozmnażanie:
W naturalnym środowisku piranii obserwuje się dwa okresy rozrodcze w ciągu roku, pierwszy w okresie wzrostu poziomu wody na początku pory deszczowej (maj- czerwiec), a drugi w okresie niskiej wody w listopadzie i grudniu, kiedy następuje nagły chwilowy wzrost poziomu wody.
W warunkach akwariowych udaje się rozmnożyć piranię dość rzadko- przeważnie w dużych zbiornikach o pojemności minimum 1000 litrów. Aby zwiększyć szanse na tarło, należy podmienić dużą ilość wody.
Para ryb dobiera się sama ze stada hodowanych osobników, a po dobraniu wyraźnie trzyma się na uboczu i broni swego rewiru. Ikra składana jest w dołku w piasku, ilość ziaren dochodzi niekiedy do 5000, ale raczej nie przekracza 400 sztuk. Opiekę nad ikra sprawuje samiec, aż do momentu wyklucia się narybku, co następuje zazwyczaj po 2-3 dniach. Po kolejnych 7 dniach młode piranie zaczynają swobodnie pływać po zbiorniku w poszukiwaniu pokarmu. Mozna im podawać larwy oczlików lub solowca. Maluchy rosną szybko, a po osiągnięciu 1,5 cm zaczynają się wzajemnie atakować, dlatego należy je sukcesywnie przenisić do większych zbiorników. Po roku osiągają dojrzałość płciową.

Galeria

Pirania czerwona