Ryby akwariowe - Pielęgnica zebra

Nazwa: Pielęgnica zebra

Nazwa łacińska: Amatitlania nigrofasciata

Rząd: Okoniokształtne

Rodzina: Pielęgnicowate (Cichlidae)

Pochodzenie: Honduras, Gwatemala, Nikaragua, Panama, Kostaryka

Wielkość: 10-15 cm

Usposobienie: Agresywna, terytorialna

Wielkość akwarium: > 120 l

Temperatura wody: 20-23°C

Parametry wody: pH 7,0 -7,5 GH 10-20°dGH

Pokarm: suchy, żywy, mrożony

Charakterystyka:
W naturze Pielęgnica zebra zamieszkuje zarówno rzeki, jak i jeziora. Przepada za otwartymi przestrzeniami do pływania, jednak lubi też przebywać w pobliżu kryjówek. Większy samiec dorasta do 15 cm długości, dorosła samica jest od niego 5 cm mniejsza. Swoją nazwę zawdzięcza umaszczeniu. Ciała osobników są zazwyczaj szare, z widocznymi ciemnymi pasami. Samiec charakteryzuje się nieco dłuższą płetwą grzbietową i odbytową. Samicę zaś odróżnić można po ciemnej plamie na płetwie grzbietowej. Starsze osobniki często mają guzek tłuszczowy na czole. Ten gatunek ma kilka odmian, przy czym różnią się one kolorem, np. różowa, marmurkowa, albino. Wyhodowano również odmianę z wydłużonymi płetwami. Nie należy umieszczać tych odmian w jednym akwarium, ponieważ mogą się krzyżować między sobą, a samce będą walczyć o terytoria.

Chociaż to dość wytrzymałe i łatwo aklimatyzujące się ryby, nie poleca się ich początkującym akwarystom. Ryby będą czuły się komfortowo w zbiorniku o długości nie mniejszej niż 90 cm. Sceneria powinna składać się z mocno osadzonych roślin, korzeni, zakamarków oraz kamieni. Warto pamiętać, że osobniki lubą przekopywać swoje środowisko, stąd dekoracje powinny być mocno przymocowane, a roślinność grubo listna. Nie są polecane do akwarium wielogatunkowego, ponieważ są dość agresywne i lubią podgryzać płetwy innych ryb. Pielęgnica zebra potrafi zdominować nawet gatunki znacznie większe od siebie.
Jeśli w akwarium chcemy hodować więcej niż jedną parę, należy wyznaczyć naturalne granice, tworzące oddzielne terytoria np. korzeń czy rząd kamieni. Dobrze czują się w wodzie o temperaturze 20-23°C, twardości 10-20 ºdGh i odczynie wynoszącym 6.0-8.0 pH. Są wrażliwe na zanieczyszczenia i nagłe zmiany parametrów wody. Pływają we wszystkich strefach zbiornika.

Są to ryby wszystkożerne. Przyjmują większość dostępnych pokarmów. Przepadają za glonami. Dieta bogata w pokarm różnego rodzaju zapewni im właściwą kondycję.

Rozmnażanie:
Ponieważ rozmnożenie tych ryb jest dosyć łatwe, pozytywne skutki powinno przynieść wpuszczenie do akwarium pary dojrzałych płciowo osobników. Jeżeli nie przyniesie to rezultatu, ryby powinny sparować się w większych stadach. Gotowość do odbycia tarła przejawia się w jaskrawszych barwach ryb. Samica pieczołowicie czyści miejsce, w którym złoży swe jaja. Można umieścić np. gliniane doniczki, które będą dobrym miejscem na tarło. Intensywne zaloty samca doprowadzają do złożenia przez samicę ok. 300 jaj. Samiec wykazuje w tym czasie dużą agresję i pilnuje otoczenia. Może nawet zaatakować rękę akwarysty. Wylęg następuje po ok. 3 dniach od pojawienia się ikry. W tym czasie tarlaki mogą przenosić larwy w inne miejsca. Do tygodnia narybek zaczyna samodzielnie pływać i chętnie zjadać artemię, a później rozdrobniony pokarm w płatkach. Rodzice opiekują się narybkiem przez kilka kolejnych tygodni. Potem młode można odłowić, a para jest gotowa do kolejnego tarła.

Ciekawostki:
Jeśli dwie pary wychowują młode w jednym akwarium zdarza się, ze nawzajem „kradną” sobie dzieci tzn. zagarniają młode, które oddaliły się za bardzo od rodziców i uznają je za swoje.

Galeria