Nazwa: Vieja Hartwegi

Nazwa łacińska: Paraneetroplus hartwegi

Rząd: Okoniokształtne (Perciformes)

Rodzina: Pielęgnicowate (Cichlidae)

Pochodzenie: Ameryka Środkowa

Wielkość: do 25 cm

Usposobienie: Średnio agrezywna

Wielkość akwarium: > 250 l

Temperatura wody: 26- 28° C

Parametry wody: twarda, pH 7,0-8,0

Pokarm: żywy, mrożony i suchy

Charakterystyka:
Vieja Hartwegi to jedna z mniej popularnych w akwarystyce Paraneetroplus, zamieszkująca
w naturalnym środowisku wolno płynące i stojące wody dorzecza Rio Grijalva. Gatunek ten został wpisany na Czerwoną Listę Gatunków Zagrożonych (IUNC) jako narażony na wyginięcie. Charakteryzuje się masywną i wysoką, bocznie spłaszczoną sylwetką o specyficznym marmurkowym wzorze. Jej ubarwienie w dużej mierze zależy od wieku, płci i kondycji ryby. Tułów najczęściej przyjmuje odcienie niebieskiego i zieleni, na grzebiecie przechodząc w żółty. W młodym wieku kolor brzucha i głowy przyjmuje również gdzieniegdzie odcienie różu, by u starszych samców stać się kolorem dominującym. Cała ryba pokryta jest ciemnymi drobnymi plamkami, które wzdłuż linii bocznej tworzą jeden lub dwa czarne pasy. Pas ten widoczny jest również u narybku. Płetwa grzbietowa jest długa, ostro zakończona w kolorze ciała
z czerwonymi krawędziami. Płetwa ogonowa zaokrąglony, również w kolorze ciała. Płeć bardzo łatwa do odróżnienia. Samce są większe od samic i dorastają do 25 cm, podczas gdy samice jedynie do 18 cm. Samce są znacznie lepiej wybarwione i wśród kolorów ciała mają zdecydowanie więcej czerwieni.
U dorosłych samców można też zauważyć garb tłuszczowy na czole, mają tez bardziej masywna i kanciastą sylwetkę.

Jest rybą silnie terytorialną, jednak przy zapewnieniu odpowiedniej przestrzeni może być trzymana z innymi pielęgnicami. Może być agresywna wobec przedstawicieli własnego gatunku, dlatego najlepiej trzymać je w haremie. Nie poleca się hodowania Vieji w akwarium z małymi rybami, ponieważ może na nie polować. Przebywa głównie w dolnej części akwarium, całymi dniami przesiewając piasek w poszukiwaniu pożywienia. Jest towarzyska i chętnie wchodzi w interakcje z człowiekiem. Aktywna przez całą dobę, często można zobaczyć ją w ruchu.

Wymaga dużego akwarium o niezbyt intensywnym oświetleniu. Należy zapewnić temu gatunkowi dużą ilość kryjówek oraz przestrzeń do pływania. Potrzebuje twardej wody o pH 7,0-8,0 i temperaturze 26- 28° C. Jako podłoża należy użyć piasku albo drobnego żwiru o zaokrąglonych krawędziach. Ostry grys może poranić ich pyski i skrzela. Wystrój zbiornika mogą stanowić skały oraz korzenie. Rośliny raczej zostaną wykopane przez ryby. Wymagana wydajna filtracja oraz regularne podmiany wody.

Vieja Hartwegi jest w zasadzie wszystkożerna. Chętnie przyjmuje żywy lub mrożony pokarm mięsny oraz gotowe granulaty dla pielęgnic. Dietę należy uzupełniać gotowanymi lub surowymi warzywami oraz tabletkami ze spiruliną.

Rozmnażanie:
Dość łatwo rozmnaża się w warunkach akwariowych pod warunkiem posiadania dobranej pary. Ryby te są monogamiczne, więc w przypadku śmierci jednego z partnerów, szanse na połączeniu pozostałego osobnika w parę z obca rybą są znikome. Do tarła może je skłonić podniesienie temperatury wody do 28- 30° C. Tarło poprzedzają zaloty samca, które czasem mogą być zbyt natarczywe. Jeśli spotkają się
z uznaniem samicy, para będzie razem ganiać się i przekopywać podłoże oraz robić „porządki”
w zbiorniku. Jeśli tarło przebiegnie pozytywnie samica złoży kilkaset jaj na wcześniej oczyszczonej powierzchni. Oboje rodzice wspólnie pilnują ikry i wachlują ją płetwami. W tym czasie wyjątkowo zaciekle bronią swojego terytorium. Po 2-3 dniach wylegają się larwy, które po kolejnych 3-4 dniach zaczynają pływać po akwarium. Opiekę nad narybkiem sprawuje zarówno samiec, jak i samica. Młode można dokarmiać larwami solowca i rozdrobnionym suchym pokarmem. Zgodna para w optymalnych warunkach potrafi znosić ikrę nawet co 3 tygodnie.