Pyszczak wspaniały
09 lis 2016, Posted by Od 120 L do 450 L, Pielęgnicowate, Ryby akwariowe inNazwa: Pyszczak wspaniały
Nazwa łacińska: Nimbochromis venustus
Rząd: Okoniokształtne (Perciformes)
Rodzina: Pielęgnicowate (Cichlidae)
Pochodzenie: Afryka
Wielkość: 25 cm
Usposobienie: Agresywne
Wielkość akwarium: >200 l
Temperatura wody: 24 - 28°C
Parametry wody: Średnio twarda do twardej, pH 7,5-8,8
Pokarm: Żywy, mrożony, suchy
Charakterystyka:
Pyszczak wspaniały (Nimbochromis venustus) to endemiczny gatunek pochodzący z jeziora Malawi. Zamieszkuje dość płytkie wody (do 15 metrów głębokości) w pobliżu skał lub skalnych rumowisk. Posiada dość wysoką, bocznie spłaszczona sylwetkę o dużej głowie. Charakteryzuje się żółto- niebieskim ciałem pokrytym nieregularnymi ciemnymi plamami, przypominającym wzór występujący u żyrafy. Łeb dorosłego samca jest zazwyczaj intensywnie niebieski, podobnie jak zewnętrzne krawędzie płetw. Ubarwienie ryb jest zmienne i zależy od wielu czynników, takich jak: wiek, pozycja w stadzie (dominujący samiec jest najbardziej kolorowy), kondycja ryby oraz otoczenie. Dymorfizm płciowy jest dość wyraźnie zaznaczony. Samice są kilka centymetrów mniejsze, pozbawione niebieskich przebarwień oraz mają krótsze i bardziej zaokrąglone płetwy. Młode, niedojrzałe samce kolorystyką przypominają samice.
Jest drapieżnikiem o dość mocno rozwiniętym terytorializmie, dlatego najlepiej hodować parę lub harem w akwarium jednogatunkowym. Ewentualnie można spróbować łączyć ten gatunek z innymi dużymi pielęgnicami z Malawi o podobnych rozmiarach. Na mniejsze ryby będzie polował, podobnie jak na narybek innych gatunków. Jest dość statyczny i mało pływa, najczęściej „wisi” w powietrzu wypatrując potencjalnych ofiar. Czasami stosuje dość specyficzny sposób polowania: kładzie się na piasku i udaje martwego, aby w ten sposób zwabić inne ryby. Jeśli te podpłyną blisko, rzuca się na nie lub mniejsze po prostu zasysa do otwartego pyska. Dość często też przekopuje dno, co należy wziąć pod uwagę przy aranżacji akwarium.
Pyszczak wspaniały ze względu na swoje rozmiary wymaga dużego zbiornika. Minimalna wielkość dla jednej pary trzymanej bez towarzystwa innych ryb to 200 l, choć oczywiście, im większe akwarium, tym lepsze samopoczucie hodowanych osobników. Dno należy wysypać piaskiem lub drobnym żwirem.
W zbiorniku koniecznie powinny znaleźć się dobrze zabezpieczone przed przewróceniem konstrukcje z kamieni lub groty skalne, które służą rybom za kryjówki. Jeśli chcemy posadzić w akwarium rośliny, należy wybrać odporne gatunki o dużych liściach i zabezpieczyć je przed wykopaniem. Wymagają skutecznej filtracji oraz regularnych, cotygodniowych podmian 10-20% wody. W wodzie złej jakości źrenice pyszczka matowieją.
W naturze żywi się głównie małymi rybami, uzupełniając dietę innymi żywymi stworzeniami oraz (od czasu do czasu) roślinami wodnymi. W akwarium akceptuje praktycznie każdy rodzaj pokarmu, jednak podstawę powinny stanowić produkty wysokobiałkowe: mięso ryb, skorupiaki, mięczaki i larwy owadów. Nie należy podawać im mięsa zwierząt stałocieplnych. Bez problemu akceptują tez sucha karmę dla ryb mięsożernych. Żerują w toni i przy dnie. Są dość łakome, dlatego należy uważać, żeby ich nie przekarmiać.
Rozmnażanie:
Uzyskanie potomstwa jest dość trudne, ale możliwe w warunkach akwarium. Aby zwiększyć szanse najlepiej hodować grupę haremową składającą się z samca i 3-5 samic i podawać im wysokiej jakości mięsne pokarmy. Tarło odbywa się zazwyczaj w pobliżu skał lub w grocie. Samiec intensywnie się wtedy wybarwia i zwabia samice w upatrzone miejsce. Samica składa tam około 100 jaj i zbiera je do pyska,
a następnie podpływa z nimi do płetwy odbytowej samca, gdzie jaja zostają zapłodnione. Po tym odpływa na ubocze z ikrą w ustach, gdzie czeka na wyklucie larw. W tym czasie nie przyjmuje pożywienia. Inkubująca samicę łatwo poznać po rozdętych ustach, zmianie ubarwienia oraz oddaleniu do grupy ryb. Młode wypuszczane są po około 3 tygodniach i natychmiast należy zacząć im podawać drobny, mięsny pokarm. Samica czuwa nad potomstwem jeszcze przez jakieś 2 tygodnie, pozwalając im ukrywać się
w swoim pysku w sytuacji zagrożenia.