Nazwa: Neon diamentowy

Nazwa łacińska: Paracheirodon innesi var. diamond

Rząd: Kąsaczokształtne (Characiformes)

Rodzina: Kąsaczowate (Characidae)

Pochodzenie: Nie występuje w naturze

Wielkość: Do 4 cm

Usposobienie: Łagodne

Wielkość akwarium: >60 l

Temperatura wody: 20-22°C

Parametry wody: Miękka do średnio twardej, pH 5,0-6,5

Pokarm: Suchy, żywy, mrożony

Charakterystyka:
Neon diamentowy (Paracheirodon innesi var. diamond) jest sztucznie wyhodowaną odmianą Neona Innesa, wobec czego obie ryby mają identyczne wymagania, a nawet tworzą w akwariach wspólne ławice. Neon diamentowy ma srebrzyste, wrzecionowate ciało z czerwonym pasem biegnącym w części brzusznej do połowy długości do ogona.
Od klasycznej odmiany Neona Innesa różni się tym, że połyskujący niebieski pas występuje tylko na głowie
i tuż za skrzelami. Płeć bardzo trudna do odróżnienia. Samce są zazwyczaj smuklejsze i nieco mniejsze od samic.

Neony diamentowe są spokojnymi rybami i dobrze sprawdzają się w akwarium towarzyskim, pod warunkiem, że ich sąsiedztwa nie będą stanowić dużo większe i agresywne ryby. Dobrze się czują w towarzystwie innych małych i spokojnych ryb np. innych neonów. Są rybami ławicowymi, więc należy je hodować w grupie co najmniej 8-10 osobników. Są bardzo ruchliwe i dużo pływają, głównie w środkowej części akwarium.

Nie wymagają dużego zbiornika, niektórzy akwaryści hodują je nawet z powodzeniem w 30 l, co jednak nie zapewnia tym ruchliwym rybom optymalnych warunków do życia. Najlepiej czuja się w miękkiej i nieco kwaśnej wodzie, jednak dobrze adaptują się w różnych parametrach, pod warunkiem, że będą one stabilne, a woda często podmieniana. Podobnie jak klasyczny Neon Innesa świetnie sprawdzą się
w akwarium „black water”. Źle znoszą jasne podłoże i mocne oświetlenie, co może objawiać się blaknięciem. Akwarium powinno być dość gęsto obsadzone roślinnością, jednak z pozostawieniem wolnych przestrzeni do pływania.

Neon diamentowy to ryba o niewygórowanych oczekiwaniach w kwestii wyżywienia. Zjada zarówno karmę naturalną, jak i sztuczną, jednak jego dieta powinna być maksymalnie urozmaicona. Dla lepszego wybarwienia ryby warto podawać jej żywe lub mrożone, rozdrobnione larwy owadów oraz pokarmy wybarwiające.

Rozmnażanie:
Choć w profesjonalnych hodowlach rozmnaża się tę rybę bez trudu, hobbyści często mają problem
z uzyskaniem narybku. Najbardziej popularna metoda poleca odłowienie pary lub grupy do osobnego, zacienionego zbiornika o nieco wyższej temperaturze wody i obfite karmienie tarlaków żywym pokarmem. Samica składa do 100 jaj, które rozrzuca po zbiorniku. Po zauważeniu ikry tarlaki należy jak najszybciej odłowić, ponieważ mogą zjadać zarówno jajeczka, jak i narybek. Młode przychodzą na świat po 2 dniach, a po kolejnych 3-4 zaczynają poszukiwanie pożywienia. W pierwszym okresie należy im podawać mikro-pokarmy, a potem drobne pokarmy żywe np. larwy artemii.

Galeria