Nazwa: Tęczanka mniejsza

Nazwa łacińska: Melanotaenia maccullochi

Rząd: Aterynokształtne (Atheriniformes)

Rodzina: Tęczankowate (Melanotaeniidae)

Pochodzenie: Australia, Papua-Nowa Gwinea

Wielkość: 6 cm

Usposobienie: Łagodne

Wielkość akwarium: > 120 l

Temperatura wody: 24-30° C

Parametry wody: pH 5,5 - 8.0, miękka do twardej

Pokarm: Żywy, mrożony, suchy

Charakterystyka:

Gatunek ten występuje naturalnie na dość dużym terytorium i zajmuje bardzo zróżnicowane siedliska, dominują jednak obszary bagienne i płytkie, zarośnięte strumienie z niezbyt przejrzystą wodą i słabym nurtem. Poszczególne populacje mogą się różnić między sobą nieznacznie wyglądem oraz preferencjami dotyczącymi parametrów wody.

Te niewielkie ryby mogą dorastać do 7 cm długości, choć zazwyczaj osiągają 5-6 cm. Mają podłużne wąskie ciała z niewielką głowa i dużym okiem. Mogą występować w różnych wariantach kolorystycznych, choć najczęściej są srebrzystozielone z jaśniejszym brzuchem. Wzdłuż ciała ciągną się, charakterystyczne dla gatunku, czerwonawe lub brązowawe cienkie paski. Płetwy żółte, pomarańczowe lub czerwone w zależności od kondycji i pochodzenia ryby. Płeć dość łatwa do odróżnienia- samce są mniejsze szczuplejsze i lepiej wybarwione od samic. Mają ponadto dłuższe i bardziej kolorowe płetwy grzbietowe i odbytowe.

Ryba spokojna, niesprawiająca problemu i adaptująca się w różnych środowiskach. Trzymana pojedynczo lub w parach może być nieśmiała i płochliwa, dlatego najlepiej hodować grupę składającą się co najmniej z 6-8 osobników tego gatunku. W grupie staje się bardzo ruchliwa, ponadto samce znacznie lepiej się wybarwiają. Świetnie odnajduje się w akwarium towarzyskim z innymi tęczankami o podobnej wielkości czy kąsaczami.

Choć teczanka mniejsza jest rybą o niewielkich rozmiarach, ze względu na dużą ruchliwość wymaga sporej przestrzeni do pływania. W akwarium powinny więc znaleźć się zarówno wolne przestrzenie, jak i obszary z gęstą roślinnością. Wydajna filtracja, nie powodująca jednak silnego nurtu. Kluczowa jest jakość wody, dlatego wskazana jest cotygodniowa podmiana około 20% pojemności zbiornika.

Gatunek w zasadzie wszystkożerny- akceptuje większość dostępnych karm. Regularne podawanie żywych pokarmów wysokiej jakości pomoże rybom lepiej się wybarwić.

Rozmnażanie:

Gatunek rozmnażający się nieprzerwanie w odstępach przez cały rok, jednak szczyt jego możliwości prokreacyjnych przypada od października do grudnia. Do tarła przystępować mogą już osobniki wielkości 3 cm, gotowość do rozmnażania można poznać u samców po jasnym pasku biegnącym od pyska do płetwy grzbietowej.

Najlepiej wybrać najgrubszą samice oraz dorodnego samca i przenieść parę do niewielkiego zbiornika tarliskowego z dużą ilością roślin drobnolistnych lub mchu jawajskiego. Do rozmnażania  można je skłonić nieznacznie  podnosząc temperaturę wody. Do tarła dochodzi zazwyczaj we wczesnych godzinach rannych. Samica składa po 20-30 jaj przez kilka kolejnych dni. Ikra przymocowywana jest do roślin za pomocą białych nitek. Ponieważ tarlaki mogą zjadać jaja, najbezpieczniej jest sprawdzać codziennie i odławiać ikrę do oddzielnego zbiornika.

Wylęg następuje po około 7-10 dniach, a po kolejnych 4 dniach narybek zaczyna pływać pod powierzchnią w poszukiwaniu pokarmu. Można podawać mu pierwotniaki, stopniowo przechodząc na rozdrobniony pokarm pływający. Dobrze karmiony narybek jest zdolny do rozrodu po około 4-5 miesiącach.