Ryby akwariowe - Szczupieńczyk karłowaty

Nazwa: Szczupieńczyk karłowaty

Nazwa łacińska: Epiplatys annulatus

Rząd: Karpieńcokształtne (Cyprinodontiformes)

Rodzina: Nothobranchiidae

Pochodzenie: Afryka

Wielkość: 4 cm

Usposobienie: Łagodne

Wielkość akwarium: >30 l

Temperatura wody: 24 – 26ºC

Parametry wody: Miękka, pH 5,0-7,0

Pokarm: Żywy, mrożony, suchy

Charakterystyka:
Szczupieńczyk karłowaty (Epiplatys annulatus) zamieszkuje wolno płynące strumienie, bagna oraz tereny zalewowe na terenach wzdłuż wybrzeża Afryki Zachodniej. Jest niewielką bardzo kolorową rybą. Dorasta do 4 cm długości, z czego mniej więcej jedną czwartą stanowi wydatna płetwa ogonowa. Ma wąskie, torpedowate ciało w kolorze beżowym lub piaskowym, pokryte grubymi poprzecznymi pręgami w kolorze czarnym. Tęczówka oka jest intensywnie niebieska. Charakteryzuje się silnie wydłużoną płetwą ogonową w kształcie rombu. Płetwa grzbietowa jest silnie przesunięta do tyłu.

Płeć łatwa do odróżnienia. Samice mają przezroczyste płetwy, podczas gdy u samców są one bardzo kolorowe, szczególnie płetwa ogonowa, która jest charakterystyczną cechą tego gatunku. W zależności od odmiany barwnej płetwy ogonowe samców przyjmują różne kolory, najczęściej spotykane w akwariach są osobniki o płetwie niebieskiej z intensywnie pomarańczowymi wzorami, przypominającymi płomień. Pomarańczowa lub żółta barwa pojawia się u samców także na płetwie grzbietowej i ogonowej. Samce rosną tez zazwyczaj nieco większe od samic.

Pomimo tego, że jest spokojną rybą, nie poleca się go do akwarium towarzyskiego ze względu na niewielkie rozmiary (ryzyko pożarcia lub zdominowania przez innych mieszkańców zbiornika) oraz specyficzne wymagania środowiskowe. Najlepiej czuje się w towarzystwie przedstawicieli własnego gatunku, dlatego zaleca się hodowanie grup składających się z 8-10 osobników. Jest żywiołowy i często podpływa do powierzchni wody.
Nie wymaga dużego zbiornika. Akwarium powinno być obficie osadzone roślinami, mile widziane także dekoracje z korzeni, drewna i liści, które oddadzą naturalne środowisko tego gatunku, a przy okazji pomogą w utrzymaniu właściwych parametrów. Jako podłoże najlepiej sprawdzi się piasek, choć w zasadzie jego wybór nie ma większego znaczenia. Ryby te źle się czują w intensywnym oświetleniu, dlatego powinno one być skąpe, bądź przytłumione przez rośliny pływające. Wymaga miękkiej i dość kwaśnej wody o stabilnych parametrach. Nie należy wprowadzać go do niedojrzałych zbiorników. Akwarium powinno być wyposażone w pokrywę, ponieważ szczupieńczyki są niezłymi skoczkami i zdarza im się wyskoczenie ze zbiornika.

Ta mała ryba jest zdecydowanym drapieżnikiem. Szczupieńczyk karłowaty w naturze żywi się drobnymi owadami na które poluje pod powierzchnią wody oraz zooplanktonem. W akwarium można jej podawać żywe i mrożone larwy owadów. Zazwyczaj akceptuje też płatki i inna suchą karmę, jednak nie powinny one stanowić podstawy jej diety. Szczupieńczyki karmione naturalnym pokarmem zazwyczaj są dużo ładniej wybarwione.

Rozmnażanie:
Rozmnażanie jest dość łatwe. Jeśli ryby są hodowane w akwarium gatunkowym nie ma potrzeby odławiania ich do osobnego zbiornika, a potomstwo może pojawić się bez interwencji akwarysty. Osobniki przebywające na stałe w akwarium towarzyskim należy przenieść do zbiornika tarliskowego, porośniętego drobnolistną roślinnością.

Tarło odbywa się w grupie. Aby zwiększyć szanse na potomstwo, najlepiej jeśli jest to grupa około 20 osobników, wśród których mniej więcej 2/3 będą stanowić samice. Ryby trą się pływając w kółko jedna za drugą. Jaja rozrzucane są chaotycznie pośród roślinności. Po koło 14 dniach wykluwają się maleńkie, niemal niewidoczne larwy. Należy je jak najszybciej odłowić, ponieważ mogą być zjedzone przez tarlaki. Młodym można od razu podawać żywe lub mrożone larwy solowca.

Galeria