Nazwa: Brak polskiej nazwy

Nazwa łacińska: Enteromius hulstaerti

Rząd: Karpiokształtne (Cypriniformes)

Rodzina: Karpiowate (Cyprinidae)

Pochodzenie: Afryka Środkowa

Wielkość: 3-3,5 cm

Usposobienie: Łagodne

Wielkość akwarium: > 60 l

Temperatura wody: 18 – 24 °C

Parametry wody: pH 5,0-6,5, miękka

Pokarm: Żywy, mrożony, suchy

Charakterystyka:

Enteromius hulstaerti (dawniej znany jako Barbus hulstaerti) jest endemicznym gatunkiem, pochodzącym ze środkowej części dorzecza Kongo. Zamieszkuje płytkie, zacienione strumienie o powolnym nurcie oraz bagna z gęstą roślinnością. Okazy pochodzące z różnych siedlisk różnią się między sobą ubarwieniem.

Enteromius jest niewielką rybą o wrzecionowatej sylwetce. Ciało jasnobeżowe z charakterystycznymi trzema czarnymi okrągłymi plamami: dwoma na bokach i jedną u nasady ogona. Płetwa ogonowa czarna, wcięta. Płetwa grzbietowa, odbytowa i płetwy piersiowe samców- żółte z czarną obwódką, u samic są czarne, częściowo przejrzyste. Dymorfizm płciowy: poza różnicą w kolorze płetw, samice są okrąglejsze od samców i mają bardziej matowe ciała.

Ryby o bardzo spokojnym, wręcz nieśmiałym usposobieniu. Nie nadają się do akwariów z dużą ilością większych od nich i aktywnych ryb. Stają się wtedy wycofane i unikają konkurowania o pożywienie. Najlepiej trzymać grupę składającą się z 6-8 osobników.

Gatunek ten wymaga akwarium o dość miękkiej i raczej kwaśnej wodzie. Podłoże drobne, najlepiej ciemne, dzięki czemu ryba będzie się lepiej wybarwiać. Oświetlenie niezbyt intensywne, najlepiej rozproszone przez rośliny pływające. Te ryby bardzo lubią chować się wśród roślinności, dlatego zbiornik powinien być obficie obsadzone drobnolistny roślinami.

W naturalnym środowisku żywi się drobnymi skorupiakami i larwami owadów. W hodowli przyjmuje każdy rodzaj pokarmu, również drobne granulaty, które jednak nie powinny stanowić podstawy ich diety. Najlepiej podawać żywe lub mrożone dafnie oraz artemię,  dzięki czemu ryby będą ładnie wybarwione i skłonne do rozmnażania.

Rozmnażanie:

Gatunek ten przechodzi tarło dwa razy do roku: od marca do czerwca i od września do listopada. W dogodnych warunkach dochodzi do tarła bez interwencji człowieka, również w akwarium towarzyskim. Aby jednak zwiększyć szansę na liczne i zdrowe potomstwo można przenieść parę najbardziej dorodnych osobników do niewielkiego zbiornika tarliskowego z mchem jawajskim lub mopami tarliskowymi. Akwarium powinno być zacienione i ustawione w spokojnym miejscu. Na rozkład płci wśród narybku ma wpływ temperatura wody- zaobserwowano, że w wodzie o temperaturze powyżej 20 stopni, większość maluchów jest samcami, podczas, gdy w wodzie około 18 stopni, rozkład przedstawicieli obu płci jest równomierny.

W odpowiednich warunkach samica będzie rozrzucać codziennie od kilku do kilkunastu jaj pomiędzy roślinnością. Po około 7-10 dniach z jaj wylęgają się młode. Przez pierwsze 2-3 dni żywią się one zawartością woreczków żółtkowych, po tym czasie należy je karmić pantofelkami i micro pokarmem. W wieku około 6 tygodni młode mają już 1 cm wzrostu i wyglądają jak rodzice, ale bez żółtego koloru na płetwach samców.