Nazwa: Brak polskiej nazwy

Nazwa łacińska: Aulonocara jacobfreibergi

Rząd: Okoniokształtne (Perciformes)

Rodzina: Pielęgnicowate (Cichlidae)

Pochodzenie: Afryka

Wielkość: 8-15 cm

Usposobienie: średnio agresywna, terytorialna

Wielkość akwarium: >260 l

Temperatura wody: 24–27 °C

Parametry wody: Twarda, pH 7,5-9,0

Pokarm: Żywy, mrożony, suchy

Charakterystyka:
Aulonocara jacobfreibergi to gatunek endemiczny, pochodzący z jeziora Malawi, gdzie zamieszkuje tzw. strefy pośrednie między litoralem skalnym a piaszczystym. Do tej pory zanotowano kilkanaście odmian barwnych tej ryby, wśród których najbardziej popularne w akwarystyce są: Eureka Red (miedziano- niebieska), „Mamelala” Lemon Jake (cytrynowo- niebieska) i Orange Tanzania (pomarańczowo- niebieska). Ryb różnych odmian nie należy trzymać razem, ponieważ mogą się krzyżować między sobą. Wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy. Samce dorastają do 13-15 cm, podczas gdy samice zazwyczaj nie przekraczają 9 cm. Widoczne są również różnice u ubarwieniu. Samce mają bardzo intensywne kolory, co powoduje, że gatunek ten często określany jest jako „peacock” czyli paw. Głowa i krawędzie płetwy grzbietowej i ogonowej są zazwyczaj niebieskie, podczas gdy tułów (szczególnie w okolicach grzbietu) oraz płetwy piersiowe przybierają w zależności od odmiany kolor miedziano- czerwony, pomarańczowy lub żółty. Samice są znacznie skromniej wybarwione. Dominującym kolorem jest srebrny, srebrno- beżowy lub srebrno- niebieski, jedynie za skrzelami i na płetwach można zauważyć delikatny pomarańczowy, czerwony lub żółty odcień.

„Pawie” są dość agresywne w czasie tarła i mogą wtedy zagrażać innym mieszkańcom zbiornika, poza nim nie zwracają zbyt dużej uwagi na otoczenie. Nie dotyczy to przedstawicieli własnego oraz pokrewnych gatunków o podobnym wybarwieniu, z którymi samiec zawsze będzie walczył o terytorium. Z tego powodu najlepiej trzymać je w grupie haremowej składającej się z samca i 4-5 samic. Jeśli decydujemy się na trzymanie kilku samców, należy zapewnić im odpowiednią ilość rewirów i kryjówek. Ryby te są bardzo aktywne i dużo pływają w dolnej i środkowej części zbiornika. Często „zwisają” w pozycji głowa w dół tuż nad podłożem- w ten sposób szukają pokarmu.

Aulonocara jacobfreibergi wymaga dużego akwarium o minimalnej powierzchni podłoża 120×60 cm dla jednej grupy haremowej. Jako podłoża najlepiej użyć piasku. Do dekoracji należy wykorzystać kamienie, układając z nich stosy, mile widziane są również kryjówki w postaci grot i szczelin skalnych. Można posadzić rośliny, jednak trzeba je dobrze zabezpieczyć, ponieważ ryby te lubią grzebać w piasku. Bardzo ważna jest jakość wody ponieważ przedstawiciele tego gatunku są wrażliwe na zanieczyszczenie i wahania parametrów. Wymagają twardej wody o temperaturze pomiędzy 24 a 27 °C oraz wydajnej filtracji.

Aulonocara jacobfreibergi w naturze żywi się zooplanktonem i bezkręgowcami. W warunkach hodowlanych chętnie jedzą artemię, dafnie i larwy owadów. Od czasu do czasu należy podawać im także pokarm roślinny np. tabletki ze spiruliną. Przyjmują tez (choć zazwyczaj mniej chętnie) pokarmy płatkowe
i granulaty.

Rozmnażanie:
Dość łatwo rozmnaża się w warunkach akwarium. Samiec sygnalizuje gotowość do tarła przez przebranie jaskrawych barw oraz zalotne pływanie wokół partnerki. Czasem zaloty mogą być bardzo nachalne, dlatego zalecane jest trzymanie grupy w której na jednego samca przypadają 4-5 samic. Dzięki temu uwaga samca jest rozproszona. Jeśli zaloty zostaną dobrze przyjęte przez samicę, samiec wykupuje dołek w podłożu lub wewnątrz groty. Samica składa w dołku jaja, które po zapłodnieniu przez samca inkubuje nosząc w pysku. Po 3-4 tygodniach narybek jest uwalniany do wody. Zazwyczaj podczas jednego tarła na świat przychodzi od 10 do 40 młodych, które niezależnie od odmiany barwnej są koloru srebrnego. Maluchom można podawać artemię, dafnie oraz pokruszony pokarm płatkowy.

Galeria

Aulonocara