Nazwa: Brak polskiej nazwy

Nazwa łacińska: Aulonocara sp. Calico

Rząd: Okoniokształtne (Perciformes)

Rodzina: Pielęgnicowate (Cichlidae)

Pochodzenie: Nie występuje w naturze

Wielkość: 8-12 cm

Usposobienie: Łagodne, ale terytorialne

Wielkość akwarium: >240 l

Temperatura wody: 24 - 28 °C

Parametry wody: Twarda, pH 7,0-9,0

Pokarm: Żywy, mrożony, suchy

Charakterystyka:
Ryba ta nie występuje w naturalnym środowisku – jest jedną z wielu hybryd stworzonych przez człowieka. Nikt poza „producentami” nie wie na pewno, w jaki sposób wyhodowano ten gatunek- prawdopodobnie jest to krzyżówka Aulonocara Gold oraz odmian calico gatunku Metraclima zebra.

Ubarwienie Alunocaura sp. Calico może być bardzo zróżnicowane. Dojrzałe, dominujące samce są zazwyczaj pokryte mozaiką nieregularnych plamek w kolorze czerwonym, czarnym, żółtym i niebieskim. Płetwa ogonowa i płetwa grzbietowa są zazwyczaj niebieskie, pokryte jedynie pojedynczymi czarnymi i czerwonymi lub pomarańczowymi plamami. Wyraźny niebieski połysk można zauważyć również na pysku i pokrywach skrzelowych. Samice są znacznie mniej kolorowe – zazwyczaj bladożółte lub żółto – różowe z pojedynczymi ciemnymi plamkami. Poza różnicą w ubarwieniu, płeć ryby można również poznać po wielkości: dorosłe samce osiągają do 11-12 cm, podczas gdy samice do 8-9 cm.

W porównaniu do innych Aulonocar ryby te mają dość łagodne usposobienie, jednak w okresie tarła samiec może stanowić zagrożenie dla męskich przedstawicieli swojego gatunku. Najlepiej trzymać niewielką grupę haremową, składającą się z samca i 2-3 samic. Ryby są aktywne w ciągu dnia i dużo pływają, głównie w środkowej i dennej części akwarium. Często też można zaobserwować, jak przekopują podłoże.

Wymagają zbiornika o minimalnej powierzchni dna 120×60 cm dla grupy, składającej się z 3-4 sztuk. Najlepiej odnajdują się w akwarium imitującym litoral skalny jeziora Malawi z dużą ilością kryjówek i grot. Dno najlepiej wysypać piaskiem albo drobnym żwirem o zaokrąglonych krawędziach. Jeśli decydujemy się na rośliny, należy je dobrze zabezpieczyć przed wykopaniem. Światło nie powinno być zbyt intensywne, najlepsze będzie oświetlenie punktowe. Wymagają twardej wody o temperaturze pomiędzy 24 a 28 °C oraz wydajnej filtracji. Są bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia oraz wahania parametrów wody.

Gatunek ten jest w zasadzie wszystkożerny – przyjmuje zarówno pokarmy mięsne, jak i roślinne. Ważne, aby dieta była urozmaicona. Chętnie zjada świeże lub mrożone larwy owadów, artemię oraz dafnie. Można im również podawać rozdrobnione, gotowane warzywa oraz tabletki ze spiruliną. Ryby te są bardzo łakome, dlatego należy uważać, żeby ich nie przekarmiać. Pokarm pobierają z dna akwarium.

Rozmnażanie:
Zazwyczaj chętnie trą się w akwarium i łatwo jest doczekać się narybku, jednak (jak w przypadku większości hybryd) dość często zdarza się, że potomstwo jest niepodobne do rodziców. W ten sposób ujawniają się geny recesywne krzyżowanych gatunków. Akwaryści, którzy chcieli by samodzielnie wyhodować wzorcowe Aulunocary sp. Calico muszą liczyć się z tym, że może się to udać tylko w przypadku niewielkiej części uzyskanego narybku.
Samiec sygnalizuje gotowość do tarła energicznie pływając wokół samic. Jeśli jego zaloty spotkają się z zainteresowaniem, przygotowuje grotę albo wykopuje dołek w podłożu. Samica składa jaja w przygotowanym miejscu, gdzie są zapładniane przez samca. Następnie bierze jaja do pyska i inkubuje je przez około 3-4 tygodnie. W czasie jednego tarła można uzyskać od 10 do 30 sztuk potomstwa.

Galeria

Aulonocara sp. Calico