Nazwa: Księżniczka z Burundii, Lirniczka

Nazwa łacińska: Neolamprologus brichardi

Rząd: Okoniokształtne

Rodzina: Pielęgnicowate (Cichlidae)

Pochodzenie: Jezioro Tanganikai w Afryce, na głębokości 5 – 10 m

Wielkość: do 10 cm

Usposobienie: terytorialna, bywa agresywna szczególnie w okresie rozrodu

Wielkość akwarium: > 120 l

Temperatura wody: 25-28°C

Parametry wody: pH 8,0-9,0 GH 8-25°dGH

Pokarm: żywy, mrożony, sporadycznie suchy

Charakterystyka:
Jest to gatunek endemiczny. W naturze występuje tylko w jeziorze Tanganika, w Tanzanii. Zamieszkuje litoral skalny na głębokości od 5 do 10 m. Ryby te cieszą się sporym powodzeniem wśród akwarystów ze względu na bardzo dekoracyjny wygląd i stosunkowo niekłopotliwa hodowlę. Ich ciała są srebrzysto szare, z lekko brunatnym zabarwieniem. Na pokrywach skrzelowych znajduje się charakterystyczna żółta plama. Księżniczka z Burundii dorasta do ok. 9-10 cm długości. Samiec wyróżnia się od samicy tym, że jest nieco większy oraz ma w charakterystyczny sposób wydłużone płetwy. Zakończenia płetw są białe, mogą mieć też biało srebrny blask. W handlu można spotkać kilka odmian tej ryby, nie różniących się znacznie od siebie, oraz rzadki spotykana odmiana albinoska.
Najczęściej przebywają w środkowej i dolnej części zbiornika. Najlepiej trzymać je w akwarium gatunkowym, ewentualnie z podobnych rozmiarów pielęgnicami z Tanganiki. W stosunku do innych ryb są dość agresywne. Wykazują też terytorializm, zwłaszcza w okresie tarła. W tym czasie w obronie terytorium są w stanie zabić nawet znacznie większą od siebie rybę. Najlepiej czują się tworząc wielopokoleniowe rodziny, składające się z dorosłej pary i gromadki młodych, które z czasem również dobierają się w pary. Ciekawe jest to, że pierwotna para nie walczy o terytorium z „młodymi”, a dorosłe dzieci pomagają w opiece nad młodszym rodzeństwem.
Pojedyncza para może być trzymana już w niewielkim akwarium, jednak aby poznać zachowania typowe dla gatunku warto założyć akwarium powyżej 120 litrów i umieścić w nim około 10 sztuk. Najlepiej będą się czuły w zbiorniku biotopowym lub zbliżonym do naturalnych warunków.

Akwarium powinno być wyposażone w piaszczyste podłoże. Dekorację powinny stanowić wytrzymałe rośliny, jak również groty, jamy z korzeni, kamieni i skupisk skalnych, które należy zabezpieczyć, gdyż Księżniczka z Burundii może wykopywać je z podłoża. Groty, szczeliny skalne i inne kryjówki są kluczowe, jeśli chcemy doczekać się potomstwa. Odpowiednia woda powinna być regularnie filtrowana, utrzymana w temperaturze 25-28°C. Zaleca się trzymanie ich w akwariach gatunkowych, w kontakcie z innymi rybami mogą być konfliktowe. Odpowiednia twardość wody to 8-25ºdGH, a jej odczyn to 8,0-9,0 pH.

Zarówno młode, jak i dorosłe osobniki jedzą dużo i są dość wybredne. Najlepszą kondycję zapewni rybom dieta złożona z żywych i mrożonych pokarmów, z rzadka urozmaicana pokarmem suchym, który jedzą niechętnie. Chętnie zjadają larwy solowca, wioślarki i komarów, a także mięso ryb. Dobrym dodatkiem będzie spirulina oraz siekany szpinak.

Rozmnażanie:
Ryby dobierają się samodzielnie w pary w swoich skupiskach liczących min. 6 osobników. Po zauważeniu, iż para dobrała się i osiągnęła dojrzałość płciową, ryby należy odłowić do osobnego akwarium. Do tarła powinno dojść w przeciągu doby. Samica zawczasu czyści dokładnie powierzchnię, na której będzie chciała złożyć jaja. Po złożeniu ikry samiec zapładnia ją i aktywnie pilnuje terytorium. Wylęg następuje po ok. 2-3 dniach, a w ciągu następnego tygodnia narybek zaczyna samodzielnie pływać. Od razu po wykluciu narybek jest na tyle duży, żeby podawać im larwy artemii i oczlika. Młode rosną powoli, ale są dość odporne. Nie należy odławiać tarlaków od młodych, gdyż potem trudno będzie je do siebie przyzwyczaić.

Galeria

Księżniczka z Burundii, Lirniczka