Nazwa: Pielęgnica brabancka Duboisa

Nazwa łacińska: Tropheus duboisi

Rząd: Okoniokształtne (Perciformes)

Rodzina: Pielęgnicowate (Cichlidae)

Pochodzenie: Afryka

Wielkość: 12-15 cm

Usposobienie: Łagodne, ale bardzo terytorialne

Wielkość akwarium: >200 l

Temperatura wody: 25 – 28 °C

Parametry wody: Twarda, pH 7,5-9,0

Pokarm: Żywy, suchy, mrożony

Charakterystyka:
Pielęgnica brabancka Duboisa to endemiczny gatunek pochodzący z jeziora Tanganika, gdzie zamieszkuje litoral skalisty (czasem również piaszczysty) na głębokości od 5 do 15 metrów. Ma lekko spłaszczone bocznie, krępe ciało o czarnej głowie i granatowo- czarnej głowie. W poprzek ciała, od płetwy grzbietowej do piersiowej biegnie żółty lub żółto- biały pas, który w zależności od odmiany barwnej może mieć różną grubość i intensywność wybarwienia. Młode pielęgnice brabanckie są czarno- szare z licznymi jasnymi (białymi, żółtymi lub jasnoniebieskimi) cętkami. Płeć trudna do odróżnienia. Samce są zazwyczaj smuklejsze i nieco większe, można też doszukać się różnic w kształcie pyska, który u samców jest ostrzej zakończony a u samic bardziej zaokrąglony.

Pielęgnice brabanckie (Tropheus duboisi) mają opinię agresywnych ryb, jednak ich agresja skierowana jest wyłącznie przeciwko osobnikom tego samego gatunku. Wobec innych mieszkańców zbiornika pozostają obojętne, jednak ze względu na dość aktyny tryb życia nie powinny być trzymane razem z nieśmiałymi i spokojnymi rybami. Najlepiej trzymać je w grupie składającej się z 6-8 osobników lub większej, gdzie na każdego samca przypadać będą 2-3 samice. Czasem zdarza się, że terytorializm ryb jest tak duży, że nie udaje się utrzymać w akwarium więcej niż jednego samca, jednak są to dość rzadkie przypadki i zazwyczaj przyczyna tkwi w zbyt małym zbiorniku. Do grupy o ustalonej hierarchii w żadnym wypadku nie należy wpuszczań nowych ryb, ponieważ zazwyczaj nie są tolerowane przez stado.

Pielęgnica brabancka Duboisa pomimo niezbyt wielkich rozmiarów wymaga dużego akwarium. Przyjmuje się że dla pojedynczej ryby lub pary powinno to być minimum 200 l. Z racji, że ryby te najlepiej czują się w większej grupie, należy założyć minimum 300 l dla grupy haremowej (samiec oraz dwie lub trzy samice). Wystrój akwarium powinien przypominać litoral skarny, to znaczy zapewniać rybom sporą ilość szczelin skalnych, grot i kryjówek. Warto też ustawić stosy skalne, które będą wyznaczać terytoria. Roślinność nie jest konieczna, poza tym bardziej delikatne rośliny prawdopodobnie zostaną zjedzone. Poza kryjówkami należy zapewnić rybom dużo wolnej przestrzeni do pływania oraz dobrej jakości, dobrze natlenioną wodę.

Podstawą pożywienia tej ryby są w naturze zeskrobywane z kamieni glony uzupełniane drobnymi skorupiakami. Chętnie przyjmuje każdy pokarm roślinny, zarówno żywy, jak i w postaci suchej karmy. Od czasu do czasu należy jej również podawać drobne skorupiaki, takie jak cyklopy czy dafnie. Nie powinny dostawać tzw. miękkich robaków (ochotka, artemia) oraz mięsa zwierząt ciepłokrwistych.

Rozmnażanie:
Rozmnożenie ryb zazwyczaj nie nastręcza większych trudności. W dobranej grupie o ustalonej hierarchii dominujący samiec intensywnie zabiega o względy przepływających samic falowaniem i drżeniem ciała. Jeśli uda mu się znaleźć zainteresowaną partnerkę, ryby będą odbywać swoisty taniec wokół stosu lub kamienia. Następnie samica składa od 5-15 jaj, które natychmiast chwyta do ust, gdzie dochodzi do zapłodnienia ikry przez samca. Przez kolejne dni 4- 5 tygodni samica inkubuje jaja, a następnie narybek.
W tym czasie normalnie uczestniczy w życiu stada, przyjmuje również pokarmy, choć czyni to znacznie ostrożniej. Inkubująca samicę można rozpoznać po nieznacznej wypukłości dolnej części pyska. Choć trudniej jej konkurować z innymi rybami o pożywienie, nie należy jej wtedy odławiać, ponieważ długie przebywanie poza zbiornikiem może spowodować późniejsze odrzucenie przez stado. Po 4- 5 tygodniach samica zaczyna wypuszczać narybek do wody, jednak w sytuacji zagrożenia jeszcze przez kilka tygodni młode będą szukały schronienia w pysku matki. Młode należy karmić tym samym pokarmem co dorosłe osobniki, zapewniając tylko rozdrobnienie odpowiednie do ich rozmiarów.

Galeria

Pielęgnica brabancka Duboisa