Pseudotropheus sp. zebra chilumba
26 paź 2017, Posted by Od 120 L do 450 L, Pielęgnicowate, Ryby akwariowe inNazwa: Brak
Nazwa łacińska: Maylandia sp. zebra chilumba „Maison Reef”, Pseudotropheus sp. zebra chilumba „Maison Reef”, Metriaclima sp. zebra chilumba „Maison Reef”
Rząd: Okoniokształtne (Perciformes)
Rodzina: Pielęgnicowate (Cichlidae)
Pochodzenie: Afryka, Jezioro Malawi
Wielkość: 13-16 cm
Usposobienie: Agresywne, terytorialne
Wielkość akwarium: > 200l
Temperatura wody: 24-27°C
Parametry wody: Średnio twarda do twardej, pH 7,0-8,5
Pokarm: Żywy, suchy, mrożony, roślinny
Charakterystyka:
Pseudotropheus sp. zebra chilumba „Maison Reef” to jeden z wielu endemicznych gatunków Jeziora Malawi, należący do grupy Mbuna. Zamieszkuje litoral skalisty oraz strefę przejściowa między litoralem piaszczystym a skalistym. Osiąga wielkość kilkunastu centymetrów. Nie jest gatunkiem jednorodnym i występuje w kilku odmianach barwnych, wśród których największym uznaniem akwarystów cieszy się właśnie odmiana „Maison Reef” , charakteryzująca się intensywnie błękitnym (wręcz fluorescencyjnym) ciałem w czarne pasy. Płetwa grzbietowa, ogonowa i odbytowa są w kolorze ciała, przy czym na tej ostatniej można zauważyć okrągłe żółte kropki z czarną obwódką. Płetwy brzuszne są czarne z wydłużonymi pierwszymi promieniami. Tak spektakularne barwy posiadają tylko dojrzałe, dominujące samce. Samice są dość niepozorne- całe szare z niebieskim połyskiem i nieco ciemniejszymi paskami. Młode i zdominowane samce mają znacznie mniej intensywne „męskie” barwy. Poza wyraźną różnicą w kolorystyce, samce i samice różnią się też wielkością- dorosłe samce są zazwyczaj 2-3 cm większe od samic w podobnym wieku. U młodych osobników płeć jest bardzo trudna do odróżnienia.
Samce Maylandia sp. zebra chilumba uchodzą za bardzo agresywne, zarówno wobec przedstawicieli własnego, jak i innych gatunków. Poziom agresji jest odwrotnie proporcjonalny do wielkości zbiornika – w dużym akwarium udaje się w zgodzie hodować stado składające z kilku samców i kilkunastu samic, przy czym za duże w tym przypadku należy uznać zbiornik o pojemności powyżej 600 l. W akwariach najczęściej znajdujących się w naszych domach (200- 400l) najlepiej trzymać niewielką grupę haremową. Niektórzy akwaryści decydują się również na trzymanie samych samców dorastających wspólnie, które bez towarzystwa potencjalnych partnerek nie wybarwiają się do końca i nie rywalizują między sobą tak silnie. Jednak taka obsada może mieć charakter jedynie dekoracyjny i nie prezentuje typowych zachowań społecznych tych ryb, oraz z oczywistych powodów nie pozwoli na cieszenie się potomstwem. Jako towarzystwo dla osobników tego gatunku można trzymać inne pyszczaki z gruby Mbuna, najlepiej o odmiennym ubarwieniu i twardym charakterze, choć najbardziej wskazane jest hodowanie tych ryb w akwarium jednogatunkowym.
Pyszczaki tego gatunku wymagają dużego zbiornika wyposażonego w kryjówki ze skał i kamieni. Jako podłoża najlepiej użyć drobnego piasku, który ryby lubią przekopywać. Rośliny powinny być dobrze zabezpieczone przed wykopaniem i trzeba się liczyć z tym, że będą regularnie podgryzane. Wskazana jest obecność glonów, które stanowią ważny element diety ryb. Parametry wody typowe dla zbiornika biotopowego Malawi, gatunek ten dość dobrze toleruje również niewielkie odchylenia, pod warunkiem, że parametry będą stabilne.
Podstawę diety powinny stanowić pokarmy roślinne. Poza glonami można im podawać gotowe karmy dla pyszczaków, surowe i gotowane warzywa oraz płatki ze spiruliną. Lubią też sparzone płatki owsiane i kaszę mannę. Jako urozmaicenie od czasu do czasu (jednak nie częściej niż dwa razy w tygodniu) należy oferować pokarm mięsny w postaci skorupiaków. Nie wskazane jest podawanie karm wysokobiałkowych ani mięsa ryb, ptaków czy ssaków. Najlepiej karmić 2-3 razy dziennie małymi porcjami, maksymalnie różnicując posiłki.
Rozmnażanie:
Rozmnażanie pyszczaków należy do dość łatwych i często odbywa się bez specjalnych zabiegów ze strony akwarysty. Tarło jest bardzo widowiskowe. Samiec zwabia samice do swojej groty stanowiącej centrum jego terytorium lub wykopuje dołek pod płaskim kamieniem. Tarlaki, krążąc wokół siebie, na przemian wyrzucają z siebie ikrę i mlecz. Samica chwyta do pyska ikrę i w następnym obrocie podrażnia płetwę odbytową samca i przechwytuje mlecz do pyska. Zapłodnienie następuje w pysku samicy. Inkubacja trwa około 3-4 tygodnie. W tym czasie samica nie przyjmuje pokarmów. Należy zachować ostrożność i nie płoszyć jej w tym czasie, ponieważ zestresowana może wypluć lub połknąć młode. Z jednej samicy można uzyskać około 30 maluchów, które natychmiast po wypuszczeniu należy zacząć dokarmiać rozdrobnionym płatkami dla dorosłych lub drobnym planktonem dobrej jakości.