Ryby akwariowe - Acestrorhynchus falcirostris

Nazwa: Brak polskiej nazwy, potocznie nazywana „słodkowodną barakudą”

Nazwa łacińska: Acestrorhynchus falcirostris

Rząd: Kąsaczokształtne (Characiformes)

Rodzina: Acestrorhynchidae

Pochodzenie: Ameryka Południowa

Wielkość: 32-35 cm

Usposobienie: Agresywne

Wielkość akwarium: > 600l

Temperatura wody: 24-28 °C

Parametry wody: Miękka, lekko kwaśna, pH 5,5-7,5

Pokarm: Żywy, mięsny

Charakterystyka:
Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony północnych dopływach Amazonii w Peru, Ekwadorze i Brazylii, a także w Rio Orinoco w Wenezueli oraz wodach przybrzeżnych Gujany, Surinamu oraz Gujany Francuskiej. Zamieszkuje głównie przejrzyste i czarne wody głównych kanałów rzecznych, w porze deszczowej także tereny zalewowe.
Acestrorhynchus falcirostris posiada długie, torpedowate ciało barwy oliwkowo- srebrnej, w części brzusznej znacznie jaśniejsze. Płetwa grzbietowa mocno przesunięta do tyłu, wszystkie płetwy trójkątne, przejrzyste. U nasady ogona wyraźna czarna, okrągła plama. U młodych osobników można zauważyć dwa ciemniejsze paski biegnące od pyska do nasady ogona. Pysk o dużych szczękach wyposażonych w wyraźne, ostre zęby. Dymorfizm płciowy słabo zaznaczony, samice są nieco większe i bardziej krągłe od samców.

Jest bardzo aktywną i agresywną rybą, która będzie polować na wszystkie gatunki mniejsze od siebie. W stosunku do dużych ryb zachowuje obojętność. Dużo i szybko pływa w toni wodnej. Młode osobniki najlepiej czują się w małej grupie, dorosłe ryby mają bardziej samotniczą naturę. Nie należy wpuszczać do ustalonej grupy nowych ryb, szczególnie, jeśli są wyraźnie mniejsze, bo może dojść do aktów kanibalizmu.

Gatunek ten wymaga akwarium z dużą ilością wolnego miejsca do pływania. Boki należy obsadzić roślinnością, ponieważ ryby maja tendencję do zderzania się ze ściankami zbiornika, co przy dość dużej prędkości, jaką rozwijają, może być dla nich niebezpieczne. Konieczne jest również wyposażenie akwarium w mocną pokrywę, żeby z niego nie wyskoczyły. Jako podłoża można użyć pisaku, a jako dekoracji użyć liści, gałęzi i korzeni. Ozdób nie powinno być zbyt dużo. Tak jak w przypadku wszystkich drapieżników, konieczna jest wydajna filtracja i cotygodniowe podmiany około 30-50% wody. Mile widziany wyczuwalny nurt. Ponieważ przedstawiciele tego gatunku są bardzo wrażliwi na zanieczyszczenia organiczne i wahania parametrów fizykochemicznych wody, nie należy ich wprowadzać do niedojrzałych zbiorników.

W naturze żywi się owadami, skorupiakami i małymi rybami. W akwarium najlepiej zapewnić jej żywe ryby, urozmaicone ślimakami, krewetkami oraz larwami owadów. Wiele okazów odmawia jedzenia pokarmów mrożonych, choć niektórym akwarystom udaje się „przestawić” tę rybę nie tylko na mrożonki, ale nawet na suchą karmę. Dużo łatwiej jest zmienić dietę młodym osobnikom. Przedstawicielom tego gatunku nie należy podawać mięsa ptaków i ssaków. Ze względu na mocne zęby i możliwość szerokiego rozwarcia szczęk, rozdrabnianie pokarmu nie jest konieczne.

Rozmnażanie:
Choć często zaobserwowano zaloty, a nawet tarło, do tej pory w warunkach akwarium nie udało się uzyskać potomstwa. W naturze tarło odbywa się w wodach otwartych. Samica pozostaje w bezruchu, natomiast samiec energicznie pływa wokół wybranki. Jaja są rozrzucane, ryby nie wykazują zainteresowania opieką nad potomstwem.

Galeria