Nazwa: Aterynka madagaskarska, Bedocja madagaskarska

Nazwa łacińska: Bedotia geayi

Rząd: Aterynokształtne (Atheriniformes)

Rodzina: Bedotiidae

Pochodzenie: Afryka

Wielkość: 10-12 cm

Usposobienie: Łagodne

Wielkość akwarium: > 120 l

Temperatura wody: 21-25°C

Parametry wody: Średnio twarda do twardej, pH 7, 0-7,5

Pokarm: Żywy, mrożony, suchy

Charakterystyka:

Aterynka, Bedocja madagaskarska jest jednym z endemicznych gatunkówwystępujących jedynie na Madagaskarze. Zasiedla niewielkie strumienie i stawywe wschodniej części wyspy, można ją również spotkać w wodach słonawych przyujściach rzek do morza.

Posiada silnie wydłużone, smukłe, bocznie spłaszczone ciało. Oczy dość duże, otwór gębowy skierowany ku górze. Ma podwójna płetwę grzbietową ,rozpoczynającą się w połowie ciała i ciągnącą do ogona. Płetwy brzuszne przesunięte do tyłu, płetwa odbytowa ciągnie się od połowy długości ciała do ogona. Płetwa ogonowa prosta. Ubarwienie zmienne, w zależności od środowiska-od żółtawego do oliwkowego z wyraźnym, metalicznym połyskiem.  Brzuch jaśniejszy od górnej części ciała. Od pyska do ogona na wysokości linii bocznej występuje ciemniejszy pas.

Samce są wyraźnie większe od samic i posiadają zaostrzoną pierwszą płetwę grzbietową. W tylnej części podwójnej płetwy grzbietowej oraz na płetwie odbytowej posiadają czerwone i pomarańczowo-żółto smugi. Krawędzie płetw są ciemne. Niekiedy występują czerwone końcówki na płetwie ogonowej. Samice mają bardziej żółtawy kolor ciała. Ich płetwy ogonowe są czarne z białawymi końcówkami.

Są to ryby stadne, które najlepiej czują się w grupach liczących kilkanaście sztuk. W grupie są znacznie bardziej aktywne, a samce uzyskują bardziej intensywne ubarwienie. Mogą być trzymane zarówno w akwarium gatunkowym, jak i towarzyskim z innymi gatunkami o podobnych preferencjach. Nie należy ich trzymać z innymi  rybami z rodzaju  Bedotia, ponieważ zachodzi ryzyko krzyżowania się gatunków. Aterynki nie wykazują zachowań agresywnych, jednak są bardzo aktywne, co może nie odpowiadać niektórym płochliwym gatunkom. Dużo pływają, głównie w górnych i środkowych partiach zbiornika.

Ze względu na dużą aktywnośc wymagają dużego, a przedewszystkim długiego  (min. 100 cm) akwarium z pozostawioną przestrzenią do pływania. Boki zbiornika powinny być obsadzone roślinnością, żeby zapewnić rybom kryjówki. Mile widziane są także korzenie, skały czy gałęzie, należy jednak uważać, żeby nie „zagracić” akwarium. Światło powinno być niezbyt intensywne, najlepiej rozproszone przez rośliny pływające- zbyt intensywne oświetlenie powoduje blaknięcie ryb. Podłoże najlepiej ciemne. Lubią wyraźny nurt wody uzyskiwany poprzez filtr lub silne napowietrzenie. Woda  musi być czysta, pozbawiona azotanów, w przeciwnym razie są bardzo podatne na atak pasożytów i choroby.

W naturalnym środowisku żywią się głównie owadami, w akwarium przyjmują praktycznie każdy rodzaj pokarmu, jednak ich dieta powinna być maksymalnie urozmaicona. Najchętniej jedzą świeże lub mrożone larwy owadów, nie gardzą również pokarmem roślinnym, takim jak blanszowany szpinak czy sałata. Pobierają pożywienie z powierzchni wody lub z toni.

Rozmnażanie:

Aby zachęcić ryby do tarła, należy podnieść temperaturę wody do 26- 27°C. Tarło odbywa się w stadach. Stroną inicjująca jest samiec, który na okres zalotów przybiera intensywniejsze barwy. Samo tarło odbywa się wśród roślinności drobnolistnej i może trwać kilka dni. Samica składa niewielkie jajeczka, które dzięki pęczkom włókienek, w które są zaopatrzone przyczepiają się do roślin. Wylęg larw następuje po 6-8 dniach. Tarlaki nie zjadają ikry, dlatego w akwarium gatunkowym nie ma potrzeby ich izolowania od ikry. Larwy przez pierwszą dobę po wykluciu pływają skośnie z głową ustawioną ku górze, co ma związek z pustym pęcherzem pławnym. Po zużyciu zawartości pęcherza żółtkowego i ustabilizowaniu pęcherza pławnego, zaczynają swobodnie pływać w poszukiwaniu pokarmu. W tym czasie można im podawać larwy solowca, artemię, pantofelki oraz wrotki.

Galeria

Bedocja madagaskarska