Nazwa: Rhinogobius formosanus - brak polskiej nazwy

Nazwa łacińska: Rhinogobius formosanus

Rząd: Okoniokształtne (Perciformes)

Rodzina: Babkowate, babki (Gobiidae)

Pochodzenie: Tajwan

Wielkość: 9-10 cm

Usposobienie: Łagodne

Wielkość akwarium: > 100 l

Temperatura wody: 18 - 25 °C

Parametry wody: Średnio twarda do twardej, pH 6,0-8,0

Pokarm: Żywy, mrożony

Charakterystyka:
Rhinogobius formosanus jest endemicznym gatunkiem, zamieszkującym rzeki i strumienie północnej oraz północno-wschodniej części Tajwanu. Charakteryzuje się wydłużonym ciałem o dużej głowie i mięsistych ustach. Płetwa grzbietowa jest podwójna, natomiast płetwy piersiowe przekształcone w przyssawki. Ciało tego gatunku pokryte jest niemal wszystkimi typami deseni. Na pysku można zauważyć nieregularne pomarańczowe prążki biegnące w różnych kierunkach. Tułów pokryty jest pomarańczowymi punkcikami, które mogą tworzyć w górnej części marmurkowy wzór. Całe ciało jest zazwyczaj niebieskawo- szare, czasem różnice odcieni tworzą nieregularne poprzeczne pasu lub plamy. Można spotkać okazy o różnej intensywności barwy, od niemal zupełnie szarych po niebiesko- pomarańczowe.

Płeć ryb bardzo łatwa do rozróżnienia. Samce są znacznie większe i bardziej kolorowe od samiec. Mają też większą pierwszą pletwę grzbietową z wydłużonym pierwszym promieniem, podczas gdy u samic pierwsza płetwa grzbietowa jest zaokrąglona. W czasie tarła brzuch samicy staje się intensywnie niebieski, wręcz „świecący” w ciemnym akwarium.

Rhinogobiusy są spokojnymi i towarzyskimi rybkami. Nie atakują ani przedstawicieli własnego, ani innych gatunków. Może się zdarzyć, że będą zjadać narybek, nie należy też trzymać ich razem z krewetkami ani ślimakami, chyba że z góry przeznaczymy je na posiłek dla rhinogobiusów. Najlepiej czują się w grupie kilku sztuk z przewaga samic. Nadmiar samców sprawia, że za bardzo konkurują one między sobą i mogą wzajemnie umożliwiać sobie odbycie tarła. Mogą być hodowane zarówno w akwarium jednogatunkowym, jak i zbiorniku towarzyskim.

Zapewnienie im optymalnych warunków życiowych nie powinno nastręczać problemów. Mała grupka wymaga zbiornika o minimalnej powierzchni 80×30 cm, wysokość nie jest istotna. Dno należy wysypać piaskiem lub żwirem, oraz koniecznie umieścić sporo różnej wielkości kamieni. Można też użyć jako dekoracji korzeni lub roślin, choć nie jest to konieczne. Wymagają dość twardej, dobrze natlenionej i przejrzystej wody o wyczuwalnym nurcie. Ponieważ źle znoszą zanieczyszczenia organiczne, należy zapewnić dobą filtrację, oraz podmieniać część wody raz w tygodniu. Dobrze czują się w wodzie o temperaturze pokojowej, dlatego (poza nietypowymi sytuacjami) nie jest wymagane instalowanie grzałki.

Rhinogobius formosanus to gatunek zdecydowanie mięsożerny. Chętnie zjada świeże lub mrożone larwy komara, ochotkę, artemię czy małe ślimaki. Raczej trudno przyzwyczaić go do suchej karmy.

Rozmnażanie:
Aby zachęcić rihnogobiusy do tarła najlepiej obniżyć temperaturę wody o 3- 4 stopnie. Gotowość do złożenia jaj poznamy po niebieskim brzuchu samicy. Samiec na ten widok kopie jamkę w podłożu pod kamieniem i próbuje zwabić tam samicę strosząc płetwy. Samica składa ikrę, która przykleja się do spodniej części kamienia. Po złożeniu jaj samica jest przeganiania przez samca, który całkowicie poświęca się pilnowaniu ikry, odmawiając nawet przyjmowania pokarmów. Po około 10-11 dniach wylegają się larwy. Przed wylęgiem warto przenieść ikrę do osobnego zbiornika, aby larwy nie zostały zjedzone przez inne ryby. Młode po 2-3 dniach od wylęgu zaczynamy karmić larwami solowca.

Galeria

Rhinogobius formosanus