Nazwa: Smukleń pryskacz

Nazwa łacińska: Copella arnoldi

Rząd: Kąsaczokształtne (Characiformes)

Rodzina: Smukleniowate (Lebiasinidae)

Pochodzenie: Ameryka Południowa, Ameryka Środkowa

Wielkość: 6-8 cm

Usposobienie: Łagodne

Wielkość akwarium: >120 l

Temperatura wody: 23– 28 °C

Parametry wody: pH 4,5-7,0

Pokarm: Żywy, mrożony, suchy

 

Charakterystyka:

Smukleń pryskacz w naturze zamieszkuje wody dorzecza Amazonki, Orinoko i Rio Paraquay. Typowe siedliska to strumienie, mniejsze dopływy i sezonowe rozlewiska charakteryzujące się dużą ilością roślinności łęgowej i żółto zabarwiona od rozkładającej się materii organicznej wodą.

Gatunek ten posiada smukłe, silnie wydłużone ciało o małej głowie. Boki ciała samca są żółto- brązowe, z wyraźnie widocznymi, ciemno obrzeżonymi łuskami. Grzbiet ciemniejszy- brunatny lub brązowy.  Od otworu gębowego do oka ciągnie się ciemniejszy pasek, który na pokrywie skrzelowej przechodzi w rozlaną plamę. U niektórych osobników pasek ten może być nieco dłuższy i kończyć się dopiero w połowie długości ciała. Brzuch wyraźnie jaśniejszy – biały lub kremowo- żółty. Płetwy częściowo przejrzyste z wyraźniej wybarwionymi (najczęściej czerwonymi) pierwszymi promieniami płetwy grzbietowej i płetw piersiowych oraz zewnętrznymi promieniami płetwy ogonowej.

Dymorfizm płciowy bardzo wyraźny. Samice są znacznie bledsze i bardziej “szare” od samców. Samce są również większe- dorastają do 8 cm, podczas gdy samice do 6 cm długości. Płetwy samców są dłuższe i ostro zakończone, podczas gdy płetwy samic mają zaokrąglone końce.

Gatunek raczej zgodny i towarzyski, ale w zbyt małym zbiorniku może dojść do utarczek między samcami. Najlepiej trzymać parę lub niewielką grupę haremowa z rybami o podobnej wielkości i temperamencie. Ryba bardzo ruchliwa, pływająca najczęściej w górnej części zbiornika. Czasami bywa płochliwa. Ze względu na tendencję do wyskakiwania, akwarium powinno być wyposażone w szczelną pokrywę.

Smukleń pryskacz preferuje akwaria obficie osadzone roślinności, w których pozostawione jednak zostały przestrzenie do swobodnego pływania. Można je również hodować w paludariach, ponieważ nie ma wymagań co do głębokości wody. Jako podłoże najlepiej sprawdzi się żwirek o ciemnym zabarwieniu. Oświetlenie najlepiej rozproszone przez roślinność pływającą. Do dekoracji warto użyć korzeni, gałęzi i kawałków drewna oraz elementów zabarwiających wodę, takich jak szyszki olchy czy liście dębu. Woda powinna być możliwie miękka o dobrej jakości. Najlepiej regularnie raz w tygodniu podmieniać około 20 procent objętości zbiornika.

Ryba w zasadzie wszystkożerna- zjada większość dostępnych pokarmów, które jednak muszą być dość drobne. Najlepiej podawać żywe lub mrożone rozwielitki, oczliki oraz larwy komarów, od czasu do czasu uzupełniając suchym pokarmem utrzymującym się na powierzchni.

 

Rozmnażanie:

Gatunek dość łatwy do rozmnożenia. W optymalnych warunkach młode mogą pojawić się bez interwencji akwarysty. Aby zwiększyć szansę na zdrowe potomstwo, parę tarlaków należy  przenieść do zbiornika o miękkiej i raczej kwaśnej wodzie w temperaturze 27– 28 °C. W akwarium  powinny znajdować się rośliny pływające oraz wystające ponad powierzchnię wody, a między taflą wody a pokrywą należy pozostawić minimum 10 cm wolnej przestrzeni.

Tarlaki przytulają się bokami do siebie i w takiej pozycji co jakiś czas wyskakuje jednocześnie ponad powierzchnię wody, aby przytwierdzić natychmiast zapładniane ziarenka ikry do liści nadwodnych roślin, pokrywie, a nawet na ściankach akwarium powyżej linii wody. Jednorazowo składanych jest 5–20 jaj, zaś łącznie od jednej samicy można ich uzyskać do 200 sztuk w czasie jednego tarła. Po zakończeniu składania jaj samiec przepędza partnerkę (samicę lepiej odłowić dla jej bezpieczeństwa) i rozpoczyna sprawowanie opieki nad ikrą, która polega na spryskiwaniu jaj wodą przy pomocy silnych ruchów płetwy ogonowej. Narybek zaczyna wylęgać się po około 24–36 godzinach. Ojciec pomaga młodym w dostaniu się do wody poprzez „spłukanie” ich silnym bryzgiem płetwą ogonową. Po tej czynności samca najlepiej odłowić, żeby uchronić narybek  przed pożarciem. Po upływie około 3 dni maluchy zaczynają pływać swobodnie po zbiorniku w poszukiwaniu pokarmu. Najlepiej podawać im pierwotniaki i świeżo wyklute larwy solowca.