Nazwa: Danio malabarski

Nazwa łacińska: Devario aequipinnatus

Rząd: Karpiokształtne

Rodzina: Karpiowate (Cyprinidae)

Pochodzenie: Indie, Indochiny, Nepal

Wielkość: do 15 cm

Usposobienie: łagodne

Wielkość akwarium: > 240 l

Temperatura wody: 22-25°cm

Parametry wody: pH 6,5-7,0 GH 5-16°dGH

Pokarm: suchy, żywy i mrożony

Charakterystyka:
Danio malabarski zamieszkuje rzeki i strumienie Azji. Naturalnie można spotkać tą rybę w wodach czystych i przejrzystych, o żwirowym podłożu. W warunkach akwarystycznych Danio Malabarski nie osiąga pełni rozwoju, gdyż jego długość dochodzi do maksymalnie 10 cm, podczas gdy w warunkach naturalnych jest to 15 cm. Barwa jego ciała może być zmienna, żółta albo zielona, przełamana trzema bądź czterema niebieskimi, poziomymi pasami. W okresie tarła samica odznacza się zaokrąglonym brzuchem oraz odgiętej ku górze niebieskiej prędze w odcinku ogonowym. Najlepiej jest hodować je w grupach 8-10 osobników, gdyż są wtedy mniej płochliwe i wykazują zachowania naturalne, charakterystyczne dla gatunku ławicowego.

Akwarium powinno mieć długość min. 100 cm, a jego boki należy obsadzić gęsto roślinami. By zbliżyć scenerię do warunków naturalnych, dobrą decyzją będzie umieszczenie kamieni, patyków, korzeni, a także wysypanie na dnie drobnego lub średniego żwirku. Zaleca się regularną podmianę wody (6,5 – 7,0 pH)
w części około 30% (raz na 7-10 dni). Ryby są wrażliwe na zmiany parametrów wody a w szczególności na jej złą jakość. Danio malabarski ma tendencje do wyskakiwania, także warto zaopatrzyć akwarium
w pokrywę.

Gatunek tej ryby preferuje pokarm utrzymujący się na powierzchni, zatem regularne karmienie pokarmem suchym i sporadyczne urozmaicanie diety pokarmem mrożonym lub żywym będzie najlepszym rozwiązaniem. Również sprawdzają się przyklejane tabletki z pokarmem, tuż pod powierzchnią wody.

Rozmnażanie:
Charakterystycznie dla ryby z rodziny karpiowatych, Danio malabarski rozrzuca swoją ikrę i następnie ją zjada. Warto więc zaopatrzyć się w siatkę, przez którą przejdą ziarna ikry, do których dorosłe osobniki stracą dostęp. Można również zastosować sztuczną trawę. Środowisko tarliskowe będzie najodpowiedniejsze, gdy zastosuje się mniejszą, ocienioną przestrzeń. Gatunek ten rozmnaża się chętniej po podaniu żywego pokarmu. Do tarła dochodzi zazwyczaj 24 godziny po umieszczeniu pary osobników w środowisku tarliskowym. Po 48 godzinach od pojawienia się ikry dojrzali osobnicy powinni zostać odłowieni. Czas wylęgu to maksymalnie 36 godzin. Po kilku dniach larwy zaczynają swobodnie pływać.
W tym okresie najodpowiedniejszym pokarmem będzie plankton i mikro pokarmy.

Galeria