Nazwa: Brak polskiej nazwy

Nazwa łacińska: Pseudomugil luminatus

Rząd: Aterynokształtne (Atheriniformes)

Rodzina: Pseudomugilidae

Pochodzenie: Papua- Nowa Gwinea

Wielkość: 3-3,5 cm

Usposobienie: Łagodne

Wielkość akwarium: > 60 l

Temperatura wody: 18-25°C

Parametry wody: pH 6,0- 7,5

Pokarm: Żywy, mrożony, suchy

 

Charakterystyka:

Pseudomugil luminatus jest niewielką rybą pochodzącą z południowo- środkowej części Nowej Gwinei (okolice Timiki). Zamieszkuje niemal wyłącznie bagna i tereny zalewowe z dużą ilością roślinności lądowej.

Gatunek ten charakteryzuje się niewielkim i smukłym ciałem o żółtej, pomarańczowej lub pomarańczowo- czerwonej barwie. Wzdłuż grzbietu ciągnie się wąski niebieski pas, połyskujący metalicznie. Głowa niewielka, proporcjonalna w stosunku do ciała, o intensywnie niebieskiej tęczówce oka. Za pokrywą skrzelową zazwyczaj znajduje się czerwona plama, wyglądająca jak rumieniec. Płetwy żółte lub pomarańczowe, z małymi czarnymi, nieregularnymi kropkami wzdłuż promieni.

Płeć dość trudna do oznaczenia. Samce są zazwyczaj smuklejsze i mają intensywniejsze kolory, podczas gdy samice są bledsze. Dorosłe samce mogą też mieć dłuższe promienie płetw piersiowych, brzusznych i odbytowych. Odróżnienie płci ryby w sklepie często jest dość trudne przez to, że ryby te, trzymane w nieodpowiednich warunkach łatwo bledną i tracą intensywne kolory w związku z czym można ulec wrażeniu, że w zbiorniku znajdują się same samice.

Pseudomugil luminatus jest gatunkiem ławicowym, dlatego powinno się trzymać grupę co najmniej 10-12 osobników, o równych proporcjach samic i samców. Towarzystwo innych ryb im nie przeszkadza, pod warunkiem, że nie będą to przedstawiciele dużych i agresywnych gatunków, dla których łatwo mogłyby stać się pokarmem. Ryby bardzo energiczne, przebywają głównie w górnej części zbiornika. Są dość skoczne, dlatego zbiornik powinien być zabezpieczony pokrywą.

Grupę ryby ( bez dodatku innych gatunków) można trzymać już w akwarium o pojemności 60 litrów. Zbiornik nie musi być wysoki, ważniejsza jest jego długość, która da rybom przestrzeń do pływania. Akwarium należy dość obficie obsadzić roślinnością, mile widziany jest także dodatek drewna lub korzeni. Dno można wysypać piaskiem lub żwirem o ciemnym kolorze, który podkreśli barwę ryb, Idealnie odnajdą się w akwarium biotopowym “czarnych wód”, choć generalnie nie mają wysokich wymagań i dobrze adaptują się w różnych środowiskach.

W naturalnych siedliskach ryby te żywią się głównie larwami owadów, w akwarium zazwyczaj przyjmują zarówno żywą i mrożoną karmę, jak i płatki. Ponieważ mają bardzo małe pyszczki- należy podawać wyłącznie bardzo drobne pokarmy. żerują tuż przy powierzchni wody.

 

Rozmażanie:

Gatunek łatwy do rozmnożenia. W dobrze utrzymanym akwarium narybek może się pojawić się w zbiorniku bez interwencji hodowcy. żeby pomóc nieco naturze można kilka par ryb lub niewielką grupę o przewadze samic, przenieść do zbiornika obsadzonego obficie drobno liściastą roślinnością lub wyposażonego w mopy z włóczki. Tarło jest bardziej prawdopodobne, jeśli temperatura wody zostanie (stopniowo) podniesiona do 24-25°C.

Jedna samica znosi po kilka jaj, codziennie przez kilka dni. Ikrę najlepiej codziennie odławiać i przenosić do zbiornika z wodą akwariową, żeby uchronić ją przed zjedzeniem. Okres inkubacji wynosi około 10 dni. Przez kilka pierwszych dni narybek będzie potrzebował pokarmu w postaci pyłu, co najmniej dwa razy dziennie. Po około tygodniu można zacząć podawać naupilusy artemi, microrobaki lub pokarmy o podobnej wielkości.

Samice tego gatunku dość szybko “przekwitają” i zazwyczaj są płodne tylko jeden, góra dwa sezony rozrodcze. Stąd też często próba uzyskania narybku od samic starszych niż rok kończy się niepowodzeniem.

 

Ciekawostki:

Pseudomugil luminatus jest często mylony (również w handlu i literaturze) z Pseudomugil Paskai. Czasem obie te nazwy traktowane są zamiennie. W rzeczywistości są to dwa odrębne (choć podobne i spokrewnione ze sobą) gatunki. Najbardziej widoczną różnicą jest niebieski pasem na grzbiecie, który występuje jedynie u Pseudomugil luminatus. Ponadto Pseudomugil luminatus różni się od Pseudomugil paskai  tym, że posiada 10 zamiast 11  promieni w płetwie odbytowej, a ciała i płetwy samców są nieco jaśniejsze.