Nazwa: Brak

Nazwa łacińska: Pseudomugil paskai

Rząd: Aterynokształtne (Atheriniformes)

Rodzina: Modrookowate (Pseudomugilidae)

Pochodzenie: Oceania

Wielkość: 3 cm

Usposobienie: Łagodne

Wielkość akwarium: > 40 l

Temperatura wody: 25 – 26°C

Parametry wody: Miękka do średnio twardej, pH 6,0- 7,0

Pokarm: Suchy, żywy, mrożony

Charakterystyka:
Pseudomugil paskai to niewielka rybka występująca jedynie w niewielkich zatoczkach w górnej części rzeki Fly w Papui Nowa Gwinei. Zajmuje głównie wolno płynące, płytkie wody o mulistym dnie i bujnej roślinności. Sylwetka i wielkością nie różni się od innych modrooków. Dostępny jest w różnych odmianach hodowlanych, natomiast podstawowa forma charakteryzuje się złocisto- pomarańczowym ciałem z niebieskim, połyskującym metalicznie grzbietem. Głowa mała o dużych oczach o niebieskiej tęczówce. Posiada dwie płetwy grzbietowe, położone bardzo blisko siebie, z których pierwsza jest znacznie mniejsza niż drugiej. Płetwy są zwykle przezroczyste z białymi lub żółtymi brzegami. Płetwy brzuszne mają wydłużone pierwsze promienie, płetwa odbytowa bardzo okazała o podobnym kształcie do drugiej płetwy grzbietowej. U samców na wszystkich płetwach z wyjątkiem brzusznych można zauważyć nieregularne ciemne kropki. Dymorfizm płciowy dość dobrze zaznaczony. Samice maja mniej wydatne płetwy grzbietowe i odbytowe, nie mają plamek na płetwach oraz są słabiej wybarwione od samców.

Modrook jest spokojną, cichą i nieśmiałą rybą, która łatwo daje się zastraszyć nie tylko większym, ale i bardziej żywiołowym gatunkom. Najlepiej czuje się w grupie 8-10 osobników, staje się wtedy mniej nerwowy i prezentuje zachowania stadne. Pływa głównie w górnej i środkowej części zbiornika. Nie nadaje się do akwarium towarzyskiego- najlepiej trzymać go w akwarium jednogatunkowym, albo w towarzystwie innych modrooków. Można je również hodować razem z dużymi krewetkami słodkowodnymi.

Zbiornik dla tych efektownych ryb powinien być możliwie długi (niekoniecznie wysoki) i zapewnić jak najwięcej miejsca do pływania. Rośliny najlepiej sadzić po bokach i z tyłu akwarium. Bardzo pożądane są również liczne kryjówki z korzeni i gałęzi. Rodzaj podłoża obojętny, choć najpiękniej prezentują swe barwy na ciemnym tle. Światło najlepiej niezbyt jasne, rozproszone przez rośliny pływające. Woda powinna być dobrze natleniona z wyczuwalnym nurtem. Ponieważ ryby są bardzo wrażliwe na zmianę parametrów, nie powinno się ich umieszczać w niedojrzałym zbiorniku.

W swoim naturalnym środowisku Pseudomugil paskai odżywia się zooplanktonem, fitoplanktonem oraz niewielkimi bezkręgowcami. W akwarium przyjmuje właściwie każdy rodzaj pokarmu, o ile jest on właściwie rozdrobniony. Modrooki najchętniej jedzą drobne lub mrożone mięsne pokarmy, takie jak dafnia, artemia czy nicienie mikro, ale nie gardzą również drobną sucha karmą w postaci płatków lub granulek.

Rozmnażanie:
Modrooki osiągają dojrzałość płciowa w wieku 12-18 miesięcy. W naturze tarło odbywa się w porze deszczowej, kiedy jest najwyższy stan wody i najwięcej pożywienia. W akwarium można skłonić ryby do zalotów nieznacznie podwyższając temperaturę i obficie karmiąc tarlaki żywym pokarmem. Ryby najlepiej rozmnażać w małej grupie haremowej, składającej się z jednego samca i dwóch albo trzech samic. Należy przenieść ryby do osobnego zbiornika z filtrem gąbkowym i drobnolistnymi roślinami lub sztucznym mopem akwarystycznym. Samica rozrzuca ikrę wśród roślinności i nie przejawia troski o potomstwo. Każde zauważone ziarenko najlepiej odłowić, ponieważ rodzice bardzo często zjadają ikrę.

A to kilka ciekawych gatunków ryb akwariowych najczęściej wyszukiwanych na stronie podwodnekrolestwo.pl: Neon Innesa, Rodostomus, Otosek, Arapaima, Duch amazoński, Trzciniak, Zbrojnik pospolity (nasz glonojad ;)), Zbrojnik lamparci.

Galeria